Τι απάντησε η Νατάσσα Μποφίλιου για την πολυσυζητημένη συγκίνηση της στην Τεχνόπολη;

Η Νατάσσα Μποφίλιου ήταν ένα από τα θέματα των ημερών, εξαιτίας της βαθιάς συγκίνησης της την ώρα που ερμήνευε το δικό της “Μέτρημα” κατά τη διάρκεια της συναυλίας της στην Τεχνόπολη πριν από λίγες μέρες.

Δείτε εδώ την ιδιαίτερα συγκινητική ερμηνεία της.

Την ώρα που τραγουδούσε λοιπόν το “Μέτρημα”, συγκινήθηκε τόσο που ξέσπασε σε κλάματα καθ’όλη τη διάρκεια του τραγουδιού. Το βίντεο έχει ήδη ξεπεράσει τις 200.000 προβολές στο YouTube, ενώ η Νατάσσα Μποφίλιου έγραψε στο Facebook το δικό της σχόλιο για τις δύο αυτές εμφανίσεις των προηγούμενων ημερών.

“Αυτό που μας χαρίσατε αυτές τις δύο βραδιές δεν περιγράφεται με λόγια. Η αγάπη σας, η ασπίδα μας κι ο λόγος να προχωράμε παρακάτω. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για όλο αυτό το θαύμα. Βαθιά υπόκλιση!”

Νατάσσα

Διάβασε ακόμα: 

• Οι Μέλισσες διασκευάζουν -εξαιρετικά- το “Μέτρημα” της Νατάσσας Μποφίλιου!
• Ξέσπασε σε κλάματα ο Αντώνης Ρέμος για τον Αντώνη Βαρδή (Βίντεο)
• Ο Νίκος Βέρτης για την ομοφυλοφιλία: «Αν ήμουν gay, δεν θα ντρεπόμουν με τίποτε να το πω δημόσια»

Οι στίχοι από το “Μέτρημα”:

Τους ανθρώπους της ζωής μου
κάθισα να τους μετρήσω
τους παρόντες, τους απόντες
κάνα δυο περαστικούς.
Όσους ήρθαν για να μείνουν
όσους έφυγαν πριν γίνουν,
τους κοινόχρηστους, τους ξένους,
τους πολύ προσωπικούς.

Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό,τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ’ ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.

Τους ανθρώπους της ζωής μου
θα `θελα να τους κρατήσω…
Τα αγρίμια, τους αγγέλους
και τους πιο κανονικούς.
Όσους άφησαν σημάδι
όσους πήρε το σκοτάδι,
τους εκείνους, τους τυχαίους
τους πολύ προσωπικούς.

Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό,τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ’ ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.

Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι, κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί, φοβισμένοι
δικοί μου και ξένοι, λαμπροί και θλιμμένοι
σε σχέσεις, σε σπίτια καλά κλειδωμένοι.
Χαρούμενοι, άσχετοι, συνεπιβάτες
Μποέμ καλλιτέχνες, παιδιά με γραβάτες.
Εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι
που δίνουν με μέτρο, που κάνουν σπατάλη.
Αγάπες που έμοιαζαν να `χουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στη χειραψία
Φτωχοί συγγενείς που σερβίρουν τα έτοιμα
οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα.
Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα
Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα…
Όσοι ζουν με το αίσθημα….
Φοβάμαι…πως χάνω το μέτρημα ….