Διαβάστε τη συνέντευξη του Σταμάτη Σπανουδάκη στο Παρόν

Όταν παίρνεις συνέντευξη στον Σταμάτη Σπανουδάκη, ξέρεις ότι έχεις απέναντί σου μια προσωπικότητα που δεν μασάει τα λόγια της. Ίσως η ερημιά της Νάξου και η δύναμη της σιωπής τον έχουν κάνει να τα βρει με τον εαυτό του.

Ο διάσημος συνθέτης με αφορμή τη συναυλία του στο Ηρώδειο στις 27 Σεπτεμβρίου και το νέο του c.d. «Χαίρε Θάλασσά μου» αφιερωμένο στην Παναγία και στην Ελλάδα μιλά για τους σύγχρονους Έλληνες που έχουν χάσει την καθαρή κρίση τους και βέβαια τους ηγέτες τους. Περιμένει τους Έλληνες να «μετανοήσουν» γιατί η λαίλαπα δεν είναι το Μνημόνιο αλλά η απομάκρυνσή τους από τον Θεό. Μάλιστα υπογραμμίζει ότι δεν τον τρομάζουν οι ξένοι αλλά οι Έλληνες που δειλιάζουν. Μιλάει όμως και για την καλλιέργεια που δεν είναι θέμα προϋπολογισμών αλλά καθαρής ψυχής…

Δείτε όλες τις πληροφορίες για τη συναυλία του Σταμάτη Σπανουδάκη.

// Ο νέος δίσκος σας «Χαίρε θάλασσά μου», θα κυκλοφορήσει ανήμερα της συναυλίας σας στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 27 Σεπτεμβρίου. Είναι μουσική και στίχοι για την Παναγία και την Ελλάδα του χτες και του σήμερα. Πώς βλέπετε την Ελλάδα του χτες και πώς την Ελλάδα του σήμερα;
Η Ελλάδα του χτες, είναι «κρυμμένη» μέσα στην Ελλάδα του σήμερα. Χρειάζεται ο κατάλληλος ηγέτης, οι κατάλληλες συνθήκες και πάνω απ’ όλα, ένα κοινό και καθαρό όραμα, για να βγει στην επιφάνεια. Δυστυχώς, εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε από καιρό χάσει και το όραμα και την καθαρή κρίση και βέβαια και τους ηγέτες μας. Οι συνθήκες, κατά τη γνώμη μου πάντα, δεν θα ‘ναι ποτέ ευνοϊκές, αν δεν ξαναβρούμε ως λαός, αλλά και ως άτομα, τον χαμένο εαυτό μας. Κι αυτός δεν βρίσκεται ούτε στους δρόμους, ούτε στα πρόσκαιρα, συνθήματα. Είναι καρφωμένος στο dna μας και περιμένει. Τη στιγμή που θα αποφασίσουμε να δούμε, πραγματικά μέσα μας. Εκεί ξεκινάνε όλες οι επαναστάσεις, που αντέχουν πραγματικά στον χρόνο. Στο ενώπιος ενωπίω.

// Η Παναγία μάνα, οδηγήτρια, σημείο αναφοράς για εσάς;
Όχι σημείο αναφοράς. Είναι πολύ απρόσωπο, για τα δικά μου πιστεύω. Παρουσία, πραγματικότητα, αλήθεια, αγκαλιά, μητέρα, αδελφή, ήλιος και θάλασσα, θα με εξέφραζαν καλύτερα. Η χάρη Της, ας μας σκεπάζει πάντα. Κι η γλυκιά φωνή Της, ας είναι πυξίδα κι οδηγός σε όσους τυχερούς, αξιώνονται να την ακούσουν.

// Η ελληνικότητα και η ορθοδοξία είναι βασικές αρχές στη ζωή σας. Κάποιοι προσπαθώντας να μειώσουν το έργο σας έχουν «ειρωνευτεί» αυτές τις αρχές. Είναι οπισθοδρομικό κάποιος να αναφέρεται στις ρίζες του ή να νιώθει ευλάβεια και πίστη στον Θεό;
Η ειρωνεία, είναι το όπλο αυτών, που δεν έχουν λογικά ή άλλα, επιχειρήματα. Δόξα τω Θεώ, είναι γεμάτη η χώρα μας, από τέτοιους. Αν τους έπαιρνα σοβαρά, θα έγραφα «έντεχνα» και ανέμπνευστα τραγούδια οχυρωμένος πίσω από έναν μεγάλο ποιητή και κάπως «προοδευτικά» εμβατήρια. Και τότε, πολύ πιθανόν, θα με δίδασκαν και στα σχολεία. Καλωσορίζω χρόνια τώρα, τον γελοίο λεκτικό και μιντιακό πόλεμό τους και τους ex cathedra αφορισμούς τους, γιατί αυτό περιέργως, με φέρνει όλο και πιο κοντά στον στόχο μου. Να υμνώ, Χριστό και Ελλάδα. Δεν κατάλαβα, που θα πρέπει να απολογηθώ και για το αυτονόητο.

Κάντε εγγραφή στο επίσημο κανάλι του Σταμάτη Σπανουδάκη στο Youtube.

// Μένετε μόνιμα στη Νάξο. Γιατί; Θέλετε να ξεφύγετε, από τι; Ή θέλετε να συναντηθείτε με τι;
Είναι τυχαίο. Βέβαια όπου τύχη, βάλε «Θεού ψευδώνυμον», για να καταλαβαινόμαστε. Αποζητάω τις ερημιές και την ησυχία, για να μπορέσω να καταλάβω, αλλά και να εξηγήσω, τι συμβαίνει μέσα μου. Κι επειδή σπανίως το καταφέρνω, γράφω μουσική και ελαφρά «ακατανόητους» στίχους. Ίσως κάποτε να καταφέρω αυτό που χρόνια τώρα, προσπαθώ. Πάντως, μέχρι στιγμής, τζίφος.

// Τι σημαίνει η θάλασσα για εσάς;
Την Ντόρη, που με έμαθε να την αγαπάω. Αλλά και τη θάλασσα που με έμαθε, να αγαπάω την Ντόρη. Και πάει λέγοντας, έτσι χωρίς σκοπό, λογική, ή και νόημα ακόμη, όπως όλα τα ωραία, στην τέχνη. Καμιά φορά και στη ζωή.

// Για να ξεφύγουμε από αυτήν τη λαίλαπα του Μνημονίου χρειαζόμαστε έναν ηγέτη; Έναν Αλέξανδρο; Υπάρχουν πολιτικές φυσιογνωμίες σήμερα με όραμα;
Μακάρι η λαίλαπα της Ελλάδος, να ‘ταν μόνο το μνημόνιο. Αυτό είναι το αποτέλεσμα, δεν είναι το αίτιο. Όσο ο λαός αυτός παραμένει ίδιος, «αλλαγή» δεν θα δει. Πότε θα μετανοήσει; Πότε θα ζητήσει βοήθεια από τον Χριστό και τους αγγέλους Του; Πότε θα μάθει να ακούει και να κάνει αυτά που οι μάρτυρες, οι Άγιοι, οι γέροντες και τελικά η ίδια του η ψυχή ζητάνε; Πότε θα πιει το «αληθινό νερό», να ξεδιψάσει επιτέλους; Πολιτικές φυσιογνωμίες σήμερα με όραμα, είναι λίγο σαν να με ρωτάς, αν υπάρχουν μουγκοί τραγουδιστές.

// Πώς βλέπετε τις περικοπές των δασκάλων και των καθηγητών από τα σχολεία; Μια χώρα με γενιές ακαλλιέργητες δεν είναι κάτι που σας φοβίζει;
Γιατί πάντα η γνώση, πρέπει να πηγαίνει αγκαλιά με κρατικούς προϋπολογισμούς; Είδαμε και τη γνώση, το ήθος και τους τρόπους αλλά και την «Πατριδογνωσία» που έμαθαν τα παιδιά, όταν όλα τα των τεχνών και των γραμμάτων, ανθούσαν οικονομικά. Είδαμε και την «επιχορηγούμενη» τέχνη. Δεκαετίες εκτρωματικών εναγκαλισμών τέχνης, πολιτικής και χρήματος. Τι σπουδαίο γέννησαν; Η καλλιέργεια δεν μπορεί να είναι μόνον θέμα προϋπολογισμού. Είναι κυρίως θέμα καθαρής ψυχής του διδάσκοντος και ανάγκης και δίψας για πραγματική αλήθεια του διδασκόμενου.

// Γιατί οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών σιωπούν για όσα συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας; Φοβούνται ή δεν τους δίνουν βήμα τα μίντια;

Ελπίζω να μη με βάζεις κι εμένα σε αυτούς, γιατί ανατρίχιασα. Τι να πεις σήμερα που δεν έχει ήδη ειπωθεί; Και ποιος υπάρχει να σε ακούσει; Κάθε Έλληνας και μια γνώμη και ένας αρχηγός και ένας πρόεδρος και ένας φιλόσοφος και ένας γνώστης, όλων των θεμάτων ελληνικών τε και διεθνών. Είναι φυσικό, σε μια τέτοια πραγματικότητα, να ακούγονται μόνο οι φωνασκίες και τα συνθήματα. Συνήθως εκπέμπονται από αυτούς που προανέφερες. Τα μίντια παίζουν κι αυτά το παιχνίδι τους. Δίνουν βήμα σε δικούς τους ανθρώπους, καλλιτέχνες, επιστήμονες, πολιτικούς κ.λπ. Δεν παίζει πια κανέναν ρόλο. Κανείς δεν ακούει. Πίστεψέ με.

// Το ότι βλέπουμε σήμερα στην ελληνική τηλεόραση την ιστορία του Σουλεϊμάν και ίσως θα δούμε και σε σίριαλ την Άλωση της Πόλης το περιμένατε;
Όταν υπάρχουν τόσοι Έλληνες, πολιτικοί, δήμαρχοι, βουλευτές, ιστορικοί, δημοσιογράφοι που λυσσαλέα πολεμάνε ό,τι ελληνικό και υποστηρίζουν ό,τι τουρκικό, τι φταίει η γιαγιά ή ο καναλάρχης που της δίνει αυτό που θέλει;
Το πρώτο είναι και ανησυχητικό και βρώμικο. Εκεί είναι που θέλει εγρήγορση.

// Οι διάλογοι που ακούγονται στη Βουλή σάς θλίβουν;
Είναι ανάλογοι και σε απόλυτη συμφωνία με αυτούς που κάνουμε πια μεταξύ μας. Έτσι μιλάνε οι σημερινοί Έλληνες.

// Υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι, γιατί δεν έχουν βγει ακόμη στους δρόμους;
Γιατί φοβούνται. Γιατί δεν πιστεύουν κανέναν από τους αρχηγούς τους. Γιατί έχουν προδοθεί από όλους. Γιατί έμαθαν χρόνια τώρα, ότι ο «Τούρκος» δεν νικιέται. Και γιατί έμαθαν δυστυχώς στα εύκολα.

// Στο Μέγαρο Μουσικής ανυψώσατε το ηθικό των Ελλήνων με τις επικές συνθέσεις σας. Τι σας λέει ο κόσμος στις συναυλίες σας, στα καμαρίνια, στον δρόμο;
Πάντα, εν ενί στόματι και μία καρδία, το ίδιο: Σας ευχαριστούμε για τη μουσική σας. Βέβαια αυτό ισχύει για όσους με αγαπάνε. Άλλοι με κοιτάνε με στραβά μάτια, ως δεξιό, ως εθνικιστή, ως βασιλικό, ως Καραμανλικό, ως θρήσκο, ως Χριστιανό διαπλεκόμενο κ.λπ. κ.λπ. Πάλι καλά που κανείς ως τώρα, δεν με κατηγόρησε για σοσιαλιστή, προοδευτικό, πασόκο, αριστερό, τουρκόφιλο κ.λπ…

// Το φιλανθρωπικό έργο σας είναι πολύ σημαντικό. Η κοινωνική αλληλεγγύη είναι από τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης;
Όχι απαραίτητα, και πάντως ποτέ φωναχτά. Ζήσαμε και ζούμε ακόμη «καλλιτεχνικές φιλανθρωπίες», που είναι συνήθως, το αντίθετο αυτού που δείχνουν και πολυδιαφημίζουν. Δεν είμαι φιλάνθρωπος. Αγωνίζομαι να γίνω, άνθρωπος.

Ακούστε τη μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη.

// Ποιο είναι το επόμενο πρόσωπο που θα σας εμπνεύσει για να γράψετε για αυτό;
Μαγεύομαι και εμπνέομαι από πρόσωπα που αγαπώ, θαυμάζω, πιστεύω και θέλω να τους μοιάσω, ή να τους «αγγίξω» για λίγο, με τη μουσική ή τα λόγια μου.

// Οι πλειστηριασμοί των πρώτων κατοικιών θα οδηγήσουν σε μια κοινωνική έκρηξη; 
Νομίζω ότι απέχουμε πολύ ακόμη από την κοινωνική έκρηξη. Την οποία δεν είμαι βέβαιος και ποιος ακριβώς τη θέλει. Όλοι οι «τσαμπουκάδες» του facebook, το εύχονται και το υποστηρίζουν με συνθηματάκια και like, μεταξύ τους. Βρε, χασομέρηδες, έτσι γίνονται οι επαναστάσεις;

// Για ποια πρόοδο και πολιτισμό μιλάμε όταν οι άνθρωποι ψάχνουν σήμερα στα σκουπίδια;
Προσωπικά αποφεύγω και τον πολιτισμό και την πρόοδο ως έννοιες και ως λέξεις. Τις περισσότερες φορές πια, σημαίνουν το ακριβώς αντίθετο. Θυμίζω το «προοδευτικός» και τι μάθαμε ότι σημαίνει και τις «πολιτισμένες» χώρες, που μας κυβερνούν. Δώσε μου το ακριβώς, και ακριβό πια, αντίθετό τους και ίσως καταφέρουμε να συνεννοηθούμε.

// Πώς θα χαρακτηρίζατε ιστορικά την εποχή μας; Είναι μια από τις χειρότερες και σκληρότερες εποχές της ανθρωπότητας;
Όχι βέβαια. Και εμείς οι Έλληνες και η ανθρωπότητα, έχουμε ζήσει και δει, πολύ χειρότερα. Και πολύ φοβάμαι, ότι σε μια ανθρωπότητα χωρίς Θεό, πολλά δυσάρεστα, μέλλουν να συμβούν ακόμη.

// Γιατί υπάρχει τόση ανισότητα, τόση δοκιμασία, στον κόσμο;
Γιατί το θέλουν οι άνθρωποι. Το διαλέγουν οι αρχηγοί και το προσυπογράφουν οι πολίτες. Όταν και αν θα πάψει το «θέλω», το «κι άλλο» και το «δώσε», θα έχουμε κάνει μια καλή αρχή.

// Πιστεύετε ότι ζούμε τα έσχατα των καιρών; Σημεία Αποκάλυψης;
Ναι. Το πότε όμως, μόνο ο Θεός το ξέρει. Εμείς, κοιτάμε τα σημάδια. Και προσπαθούμε κάθε μέρα να ’μαστε κοντά στους νικητές. Τον Χριστό και τις μυριάδες των Αγίων και των Αγγέλων Του. Δική Του είναι η τελική νίκη! Και μέσω Αυτού, δική μας.

// Γιατί η εποχή δεν γεννά έναν Χατζιδάκι, έναν Θεοδωράκη, έναν Ξαρχάκο;
Είναι μια συνήθης γνώμη που ακούγεται αυτή, μαζί με διάφορες άλλες παρεμφερείς, που δείχνουν προσκόλληση σε ταμπέλες και όχι στην ουσία.
Θα μου επιτρέψεις, ως μουσικός και άνθρωπος του ήχου που είμαι, να διαφωνήσω και στη γνώμη, αλλά και στην ουσία.

// Τι εύχεστε για τη χώρα μας; Θα τα καταφέρουμε;
Εξαρτάται από τον συλλογικό στόχο. Όταν τον βρούμε θα τα καταφέρουμε. Για την ώρα είμαστε ακόμη κομματιασμένοι.
Και βέβαια εξαρτάται από το τι ακριβώς θέλουμε να καταφέρουμε.

Εγώ προσωπικά, θα ’θελα μια Ελλάδα, μετανοημένη, ανασκουμπωμένη, ενωμένη, με φωτεινούς ανθρώπους, με αληθινούς λόγους, με αρχαίους χορούς, με βυζαντινούς δρόμους, που να πασχίζει ενωμένη για το καλό και την αλήθεια.
Πόσα χρόνια άραγε χρειάζονται; Και από πού αρχίζεις;

// Ποιος είναι ο ρόλος των ξένων; Επιβουλεύονται τη χώρα μας; Χρειάζεται ένα ενωτικό συνολικό «ΟΧΙ»;
Δεν με τρομάζουν οι ξένοι. Οι Έλληνες που ξεπουλιούνται και δειλιάζουν, με τρομάζουν. Οι ξένοι, τη δουλειά τους κάνουνε, όπως πάντα σε όλη την ιστορία μας. Εμείς είμαστε αυτοί που ξεπουλιόμαστε και προδίδουμε καθημερινά, τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας, χρόνια τώρα. Εδώ είναι ο εχθρός, γι’ αυτό είναι τόσο επικίνδυνος!

// Ποιο είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή;
Η αγάπη. Γίνεται δε ατομική βόμβα, όταν μοιράζεται.

// Ποια είναι τα σχέδια σας φέτος; Δισκογραφικά, συναυλίες εντός – εκτός Ελλάδας, εμφανίσεις;
Κανένα απολύτως. Δουλειά, ησυχία και ελπίδα, για το ακόμη άπιαστο. Και μακριά από ό,τι και όσους με κάνουν χειρότερο. Και εξ αναπνοής κοντά, σε ό,τι και όσους με κάνουν καλύτερο! Όχι ειδήσεις, όχι πολιτική, όχι πολλά λόγια, ναι μουσική, ήχοι, στίχοι, Θεός και άνθρωπος γονατιστός μπροστά Του.

// Ποιο είναι το μεγαλύτερο βραβείο για σας; 
Αυτό που δίνει τελικά ο χρόνος. Στον χρόνο του.

Της ΜΑΡΙΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ – αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Το Παρόν” – www.paron.gr