Είμαι γενικά λάτρης του να ανακαλύπτω νέες μουσικές, νέους καλλιτέχνες, χωρίς να μου το “επιβάλλει” κάποιος. Ίσως τυχαία, ίσως από προσωπικό ψάξιμο ή αναζήτηση, ακόμα και από μια shuffling playlist στο Napster ή το Spotify, να πέσω σε ένα κομμάτι που στο τέλος θα λατρέψω.
Κάπως έτσι έπεσα και στην περίπτωση της Molly Sanden από τη Σουηδία. Από ένα share στο Facebook, με την παρακάτω φωτογραφία:
Η Molly Sanden μόλις έκλεισε τα 22 και έχει δεχτεί κατά καιρούς ρατσιστικά σχόλια για το σώμα της. Όπως και πολλές Ελληνίδες ποπ τραγουδίστριες, τα τελευταία χρόνια. Εμφανίστηκε λοιπόν γυμνή δείχνοντας (χωρίς ρετους) την κοιλιά της στο νέο της κλιπ “Freak”, που μιλάει ακριβώς για το ρατσισμό.
Το βίντεο κλιπ του “Freak”, έχει γίνει viral στη Σουηδία. 2.500.000 εκατομμύρια streams στο Spotify, σχεδόν ένα εκατομμύριο views στο YouTube μέσα σε λίγες εβδομάδες
H Molly λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία του κλιπ, έγραψε στο Instagram της:
“Όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, πάντα ήμουν ανασφαλής με το σώμα μου εξαιτίας όλων αυτών των κακόβουλων σχολίων που είχα, λέγοντας ότι είμαι “υπέρβαρη”. Στο βίντεο κλιπ μου “Freak” αποφάσισα να με κάνω φίλη με το σώμα μου, και να δηλώσω, ούσα εντελώς γυμνή, ότι αποδέχομαι αυτό που είμαι. Είμαι περήφανη που -επιτέλους- είμαι περήφανη για τον εαυτό μου και το σώμα μου.”
Γιατί είμαι σίγουρος ότι στην Ελλάδα θα γινόταν επίσης viral, αλλά λόγω των κακόβουλων και αρνητικών σχολίων; Ίσως γιατί το έχω δει ήδη, και μάλιστα πολλές φορές.
Η μπάρα των likes και των dislikes θα ήταν δυσανάλογη με τους αριθμούς της Σουηδίας. Και αυτό το έχω δει ήδη, και πολλές φορές.
Στην Ελλάδα πρωταγωνιστούν πρωτοσέλιδα άρθρα (άρα και απόψεις) όπως “αγνώριστη η τάδε”, “τραγική εμφάνιση”, “δείτε πως πάχυνε” κτλ. Σε μια χώρα λοιπόν όπως στην Ελλάδα που μια γυναίκα τραγουδίστρια με έξτρα κιλάκια γίνεται αντικείμενο χλευασμού, σχολιασμού και κραξίματος, μήπως θα έπρεπε να ανοίξουμε λίγο παραπάνω τα μάτια μας και να αντιληφθούμε τι τελικά είναι το φυσιολογικό;
Είναι η Ελλάδα μια χώρα που λόγω της κρίσης είναι πιο ευάλωτη στο να στάξει δηλητήριο, ή απλώς είναι μια χώρα η οποία υπολειτουργεί κοινωνικά;
Δε λέω ότι μια ωραία εμφάνιση με χαλάει στις τραγουδίστριες. Αλλά προς, Θεού δεν είναι το παν!
Η μουσική υπάρχει για να μας ευχαριστεί, και όταν το ακουστικό αποτέλεσμα μας γεμίζει, ίσως να μη χρειάζεται να γεμίζει και το μάτι μας. Τελικά.
Σχόλια