Η αφιέρωση του Γιάννη Βαρδή στον πατέρα του είναι ότι πιο συγκινητικό θα δεις σήμερα

Ο Γιάννης Βαρδής που ήταν ιδιαίτερα και σε μεγάλο βαθμό δεμένος με τον πατέρα του, Αντώνη Βαρδή, ανέβασε μια φωτογραφία στα προσωπικό του λογαριασμό στα social media με την οποία εξέφρασε πόσο πολύ του λείπει ο Αντώνης Βαρδής. Η φωτογραφία και τα λόγια που εμπεριέχει είναι ότι πιο συγκινητικό.

Ο Γιάννης γράφει χαρακτηριστικά, στην λεζάντα της φωτογραφίας: “Ότι και να κάνεις όπου κ να είσαι εμείς σε σκεφτόμαστε κάθε λεπτό. Είσαι μαζί μας άλλα είμαστε κ εμείς μαζί σου.”

Η αφιέρωση του Γιάννη Βαρδή στον πατέρα του:

#antonisvardis #vardis #giannisvardis #βαρδης. Οτι και να κανεις οπου κ να εισαι εμεις σε σκεφτομαστε καθε λεπτο. Εισαι μαζι μας αλλα ειμαστε κ εμεις μαζι σου.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη giannisvardis (@giannisvardis) στις Μάι 14, 2017, 10:11πμ PDT

Ο Γιάννης Βαρδής συνεχίζει ωστόσο να νιώθει και την παρουσία του πατέρα του κοντά του.

Μάλιστα είχε δηλώσει συγκεκριμένα:

“Για μένα είναι εδώ. Θα ήθελα να είναι ακόμα πιο πολύ, αλλά δεν είναι στο χέρι μου. Θέλω να πιστεύω πως αν υπάρχει κάτι μετά από την επίγεια ζωή, μια ενέργεια έστω, τότε πραγματικά είναι εδώ. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Στη μνήμη του ραδιοφώνου του αυτοκινήτου έχω έξι συγκεκριμένους ελληνικούς σταθμούς. Λέω μέσα μου ‘’Πατέρα αν με ακούς, θα πατήσω στην τύχη ένα κουμπί και θα ακούσω το κομμάτι σου, το ‘’Δως’ μου μια αγκαλιά’’. Μου έχει τύχει ήδη οκτώ με εννιά φορές. Και όχι απλά το ακούω στο τέλος, αλλά το ακούω ακριβώς την στιγμή που ξεκινάει. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά είναι κάτι που μου δίνει δύναμη και την ενέργειά του.”

“Ήταν πολύ αυστηρός, ειδικά σε θέματα της οικογένειας, αλλά και την δική μου δουλειά. Μου έλεγε πάντα να μην ξενυχτάω και να προσέχω την φωνή μου. Μέσα στο σπίτι ήταν αυστηρός, ειδικά τα πρώτα δυο πρώτα χρόνια που μείναμε μαζί. Ήμουν 21 ετών, μόλις είχα τελειώσει το στρατιωτικό μου και οι επιλογές μου ήταν δυο: Ή έφευγα με την μητέρα μου στην Αμερική ή έμενα με τον πατέρα μου. Στην αρχή, οι σχέσεις μας ήθελαν αρκετή δουλειά. Ήταν, όμως, τόσο σωστός και τόσο δίκαιος, που του βγάζω το καπέλο. Ό,τι μου είπε ήταν απολύτως σωστό.”