Μέσα από σπαραχτικούς στίχους ο Σταύρος Σιόλας μας παρουσιάζει το νέο του τραγούδι με τίτλο “Η ΜΑΝΑ μου“.

Σταύρος Σιόλας - Η ΜΑΝΑ μου

Μόλις κυκλοφόρησε από τη Minos EMI το νέο τραγούδι “Η ΜΑΝΑ μου“, του Σταύρου Σιόλα, με τη συμμετοχή του Μανώλη Μητσιά.
Τους στίχους του τραγουδιού υπογράφει η Sunny Μπαλτζή και τη μουσική ο Σταύρος Σιόλας.
Ένα τραγούδι για το παγκόσμιο σύμβολο της ανιδιοτελούς αγάπης και αυτοθυσίας, τη Μάνα. Στίχοι από ένα σύμπαν λυρικό και σκληρό που στοιχειοθετούν το αρχετυπικό και μαρτυρικό της πρόσωπο.
Μουσική που αντλεί τα χρώματα της από το διαχρονικό ελληνικό τοπίο, σύγχρονη και παλιά. Το τραγούδι οπτικοποιήθηκε ήδη, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Περικλή Μαθιέλη και είναι σίγουρο ότι θα σας “αγγίξει” βαθειά.
Η Όλγα Δαμάνη, φιγούρα οικεία και κινηματογραφική, δανείζει το πρόσωπο, τα μαλλιά ,τα χέρια και το βαθύ της βλέμμα και ενσαρκώνει την εμβληματική εικόνα της μάνας.
Ο Σταύρος Σιόλας σαν μικρότερος γιος αφηγείται ξαπλωμένος στο χώμα σε εμβρυακή στάση τις μνήμες που ανασύρει σε ένα πλάνο που συμβολίζει την έννοια της απώλειας και του απροστάτευτου.
Ο Μανώλης Μητσιάς ,φιγούρα πατρική και στωική, κουβαλά στην εικόνα και τη φωνή του το φορτίο μιας Ελλάδας με σπουδαία καλλιτεχνική άνθιση και μεγάλους δημιουργούς.
Οι φάροι και τα εργοστάσια του Λαυρίου, τα χωράφια με τις πέτρες και οι βαλτοί με τις καλαμιές του Μαραθώνα, αλλά και το παλιό σπίτι στ΄ Αναφιώτικα συνθέτουν το σκηνικό μέσα στο
οποίο κινούνται οι τρεις χαρακτήρες της ιστορίας του τραγουδιού, σε ένα βίντεο γυρισμένο σαν ταινία μικρού μήκους με έμφαση στη φωτογραφία.
Το νέο τραγούδι και βίντεο κλιπ του Σταύρου Σιόλα κυκλοφορεί από την Minos EMI.

Δείτε παρακάτω το βίντεο κλιπ:

Η ΜΑΝΑ μου – Σταύρος Σιόλας (στίχοι)

“Πριν κοιμηθώ η μάνα μου
Μου έλεγε μια ιστορία
Την τραγουδούσε σαν αγέρι σιγανό
Πάντα τα χέρια της πολύ ζεστά η πολύ κρύα
Μύριζαν δάκρυα αντοχές και μαϊντανό

Τα απογεύματα που πότιζε το χώμα
Με τρύπιο λάστιχο, φθαρμένο απ’ τον καιρό
Του κόσμου αυτού οι κήποι λες και ήταν το στόμα
Των πεθαμένων που διψάνε για νερό

Κεριά που ανάψαν οι αστραπές
Της μάνας μου τα μάτια
Μπακίρια μαύρα και θαμπά σε κορνίζες με σκουριές
Και μες τις τσέπες της βαθιά είχε κρυμμένα τα μπαμπάκια
Για να προλάβει μην ματώσω τις πληγές

Τα λόγια ξέχασα από εκείνο το τραγούδι
Το πως με κοίταξε μπορώ να θυμηθώ
Όταν της μάρανα το πιο όμορφο λουλούδι…
Λες και το ήξερε πως δεν θα αγαπηθώ.”

Σχόλια