Με εικόνα που εντυπωσιάζει «ντύθηκε» η νέα επιτυχία του Αντώνη Ρέμου, «Η Ζωή Αλλιώς», που κυκλοφορεί από την Panik Records.
Το «Η Ζωή Αλλιώς», σε μουσική Γιώργου Σαμπάνη και στίχους Ελεάνας Βραχάλη, είναι το πρώτο single από το επερχόμενο album του Αντώνη Ρέμου και αγαπήθηκε αμέσως από το κοινό.
Από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας του, πριν από σχεδόν πέντε μήνες, βρίσκεται σταθερά στις πρώτες θέσεις του ραδιοφωνικού airplay, ενώ το lyric video μπήκε στα trends του YouTube και έχει ξεπεράσει τα 5 εκατομμύρια views.
Την υπέροχη αυτή μπαλάντα «σφραγίζει» η μοναδική και χαρακτηριστική ερμηνεία του Αντώνη Ρέμου, που τόσα χρόνια έχουμε αγαπήσει.
Υπό το σκηνοθετικό πρίσμα του Γιώργου Λύρα, το music video μας μεταφέρει τα μηνύματα του τραγουδιού, με τον κορυφαίο καλλιτέχνη να το ερμηνεύει μπροστά στο μικρόφωνο, όπως ακριβώς και στις live εμφανίσεις του: με το χαρακτηριστικό του πάθος, το δυναμισμό του και την ανεπιτήδευτη σκηνική του παρουσία, πλαισιωμένος από την ορχήστρα του και με μοναδικά οπτικά εφέ!
Η Ζωή Αλλιώς: Αντώνης Ρέμος |Δείτε το video clip:
Η Ζωή Αλλιώς Αντώνης Ρέμος (Στίχοι)
“Θέλω ν’ άλλαζε η ζωή μαγικά ξανά να γινόμουνα…
το παιδί που υπήρξα παλιά που δε σε φοβόμουνα.
Εγώ πια σημαδεύω καλά, μα εσύ δε σκοτώνεσαι
θα ρίξω στη δική μου καρδιά, εκεί που όλο χώνεσαι.
Αφού δε σκοτώνεσαι…
Για μένα μοιάζει να ‘ναι η αγάπη
ένα ποτάμι που γλιστράει από πάνω μου
στα δάκτυλα μια κλωστή που έχει χρόνια διαλυθεί
μια απουσία στο κάθε πλάνο μου.
Ο καιρός είναι καιρός θα προσπεράσει
τη μοναξιά μου απ’ το ταβάνι ως το πάτωμα.
Δεν είσαι μπόρα να περάσει δεν είσαι θύελλα να κοπάσει…
είσαι το λάθος που αγάπησα παράτολμα.
Θέλω ν’ άλλαζε η ζωή μαγικά ξανά να γινόμουνα…
το παιδί που υπήρξα παλιά που δε σε φοβόμουνα.
Εγώ πια σημαδεύω καλά, μα εσύ δε σκοτώνεσαι
θα ρίξω στη δική μου καρδιά, εκεί που όλο χώνεσαι.
Αφού δε σκοτώνεσαι…
Για μένα είναι ένα κάτι η αγάπη μέσα στης μνήμης τα λουλούδια που σου άπλωσα.
Κάποτε ήμουνα αλλιώς, έπεφτα με όνειρα στο φως και δε φοβόμουνα κανένα μα μεγάλωσα.
Ο καιρός είναι καιρός θα προσπεράσει
τη μοναξιά μου απ’ το ταβάνι ως το πάτωμα.
Δεν είσαι μπόρα να περάσει δεν είσαι θύελλα να κοπάσει…
είσαι το λάθος που αγάπησα παράτολμα.
Θέλω ν’ άλλαζε η ζωή μαγικά ξανά να γινόμουνα…
το παιδί που υπήρξα παλιά που δε σε φοβόμουνα.
Εγώ πια σημαδεύω καλά, μα εσύ δε σκοτώνεσαι
θα ρίξω στη δική μου καρδιά, εκεί που όλο χώνεσαι.
Αφού δε σκοτώνεσαι…”
Σχόλια