Ο Ησαΐας Ματιάμπα μάγεψε ως Μπάμπης Στόκας, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο στο κοινό όσο και στην κριτική επιτροπή.
Στο πρώτο Live του Your Face Sounds Familiar ο Ησαΐας Ματιάμπα κλήθηκε να υποδυθεί τον Μπάμπη Στόκα ερμηνεύοντας την επιτυχία του “Κι έμεινα εδώ“.
Πολλοί ίσως να μην περιμέναμε κάτι ιδιαίτερο, ωστόσο ο Ησαΐας μας άφησε με το στόμα ανοικτό.
Τόσο εμφανισιακά όσο και φωνητικά έμοιαζε πάρα πολύ στον Μπάμπη Στόκα ενώ η ερμηνεία του δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο.
Να θυμίσουμε πως ο αγαπημένος τραγουδιστής συνεχίζει τις επιτυχημένες εμφανίσεις του παρέα με τον Μύρωνα Στρατή.
Το πιο feelgood δίδυμο της Αθηναϊκής Νύχτας που έγινε τρίδυμο με την προσθήκη της υπέροχης Ήβης Αδάμου, έστησε φέτος στο Club του Σταυρού Του Νότου ένα αληθινό live party που δεν άφησε κανένα ασυγκίνητο και προπάντων καθιστό.
O Mύρωνας, ο Ησαΐας και η Ήβη θα ανέβουν στην σκηνή του Club – και πιθανότατα και ένα μέρος του κοινού μαζί τους- για τρία ακόμη Σάββατα μέσα στον Μάιο, στις 6, 13 και 20. Μόνο οι ημερομηνίες αλλάζουν, οι προθέσεις παραμένουν ίδιες και έτσι αυτά τα τρία Σαββατόβραδα προμηνύονται καυτά.
Ο Ησαΐας Ματιάμπα μάγεψε ως Μπάμπης Στόκας
Ας θυμηθούμε και την πρωτότυπη εκτέλεση
Έμεινα εδώ – Μπάμπης Στόκας (Στίχοι)
“Σαν μια χορδή που χτυπάει δυνατά
μέσα στο στήθος σου
σαν άστρο που σβήνει
και μια μελωδία που πίσω σ` αφήνει
ημέρα μου, φως μου, ζωή μου
ψυχή μου και πάθος
και λάθος και τέλος και αρχή μου
μικρή μου, πληγή μου.
Κι αφού οι καλοί
σου λένε πάντα την αλήθεια και νικούν
και σε παίρνουν μακριά
γιατί εσύ μου σφυρίζεις
κι αφού θες να βγεις στη βροχή
και να χορέψεις μ` ένα άσπρο μαντίλι
εγώ σ` ακολουθώ.
Κι έμεινα εδώ να προχωρώ
να προσπαθώ να σε κάνω να φύγεις
και το μυαλό μου να μη λέει `’σ` αγαπώ `’.
Κι έμεινα εδώ ν` αναζητώ
και να χαζεύω τις ώρες που λείπεις
κι η μουσική μου να μη βρίσκει σκοπό.
Είναι οι λέξεις, οι στιγμές
είναι οι φίλοι που θα δεις, είν` οι γνωστοί
και θα χορτάσεις μικρές χαρές
και λύπες θα περάσεις.
Κι είν` οι εικόνες, οι μαμάδες, οι μπαμπάδες
τα πτυχία, τα λουλούδια
τα παιδιά στα χειρουργεία
τα φύλλα που μυρίζουν στην αυλή κι ένα φιλί
Κι όπως είναι οι κρύες νύχτες
που δεν έχουν τελειωμό
σαν τα σεντόνια που μας πνίγουν
σαν τα τσιγάρα που μας ρίχνουν.
Είν` οι σκέψεις
που πια μόνες τους γελάνε
και που μας βλέπουν στην αρένα
κι όμως δε μας ακουμπάνε.
Γιατί; “
Σχόλια