Ο Κώστας Λειβαδάς μιλά στο GetGreekMusic: ''Αυτή είναι η ιστορία μου''

Ο Κώστας Λειβαδάς μιλά στο GetGreekMusic και αποκαλύπτει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Όπως την ιστορία πίσω από το ”Επιμονή σου”, τη συνεργασία του με τους Κότσιρα, Τσαλιγοπούλου, τον επερχόμενο δίσκο του, αλλά και τη συμμετοχή του στο Φεστιβάλ ”Αισχύλια 2017”. Ποια είναι η ευχή του για τον κόσμο και οι συμβουλές του σε νέους καλλιτέχνες;

Μιλήστε μας για τη μεγάλη συναυλία που δίνετε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ ”Αισχύλια 2017”

Θα είναι μια μεγάλη γιορτή με όλα τα τραγούδια μου που αγαπήθηκαν, είτε με τη φωνή μου είτε με άλλους ερμηνευτές… Από το «Κάθε Μπαλκόνι έχει άλλη θέα» και το «Πιάσε με» μέχρι το «Για να σε συναντήσω» και από το «Μοίρα μου έγινες» μέχρι την «Επιμονή σου. Τραγούδια όπως τα, «Δειλά» (Το καράβι από την Φολέγανδρο), «Γραμμένο με κόκκινο», «Τα παιδιά των Δρόμων», το «Σαν να μην πέρασε μια μέρα» (που έγραψα με τον Γιώργο Δημητριάδη), και το πολύ πρόσφατο «Τράβα ρε μάγκα» (που έγραψα μαζί με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Σπύρο Χατζηκωνσταντίνου, διασκευάζοντας το παλιό θρυλικό τραγούδι), τα «καλοκαίρια μας» το τραγούδι που έγραψα για το Γιάννη Κότσιρα φέτος και αγαπώ πολύ αλλά και άλλα τραγούδια από το θησαυρό της ελληνικού ρεπερτορίου, που έχω αγαπήσει και ενίοτε έχω «πειράξει» ενορχηστρωτικά με πολύ αγάπη και σεβασμό.
Ουσιαστικά θα είναι η συναυλία για τα 18 χρόνια δρόμος που δεν είχε γίνει όπως έπρεπε πέρυσι, αλλά με την ιδιαιτερότητα ότι κυκλοφορησε ο νεος μου δίσκος με το πρώτο μου γκρουπ – Κώστας Λειβαδας & Υπνοβάτες «χαμένη διαδρομή»- από όπου και θα παιχτούν κάποια τραγούδια για πρώτη φορά, όπως το «λες να μην ξέρω». Αυτό είναι πολύ σημαντικό και συγκινητικό για μενα.

Πως νιώθετε που θα σας τιμήσουν επί σκηνής ονόματα όπως Ελένη Τσαλιγοπούλου, Γιάννη Κότσιρα , Βασίλη Σκουλά;

Η σχεση μου με την Ελένη είναι μια σχέση ζωής που μετρά πάνω από 15 χρόνια δημιουργίας…Αμέτρητες συνεργασίες, μοναδικές ζωντανές εμφανίσεις σε μια δημιουργική σχέση που επανέρχεται πάλι και πάλι, σε στιγμές που δεν το περιμένει κανείςμας. Όλα αυτά εν αναμονή των καινούργιων μας τραγουδιών, που θα υπάρχουν στο νέο δίσκο της Ελένης.

Ο Γιάννης είναι ένας από τους αγαπημένους μου ερμηνευτές που μας ενώνουν τραγούδια – σταθμοί όπως τα, «Πως θα πεθάνω εγώ για σένα» και «Κάθε μήνας Αύγουστος». Συναντηθήκαμε πριν χρόνια και με αφορμή τη δισκογραφική δουλειά «30+κάτι» άρχισε μια συνεργασία και φιλία ακέραιη και αμοιβαία … σήμερα μας έφεραν ξανά κοντά δύο νέα τραγούδια, «Τα καλοκαίρια μας» και το «Μ’ ένα χτύπημα». Είναι η πρώτη φορά που θα βρεθούμε μαζί στη σκηνή μετά από 10 χρόνια κι αυτό το κάνει πολύ ιδιαίτερο…

Με τον Βασίλη Σκουλά μας ενώνει μια Κρήτη ολόκληρη. Είμαστε δύο γενιές μουσικών από ρίζα κοινή. Είναι ήρωάς μου, κορυφαίος ερμηνευτής και λυράρης.. θα τιμήσουμε μαζί την κρητική ρίζα και θα τργουδήσουμε «Θα σε φιλέψω στεναγμέ».

Πείτε μας για τον επερχόμενο δίσκο σας;

Οι Υπνοβάτες ήταν το πρώτο ηλεκτρικό γκαράζ γκρουπ που φτιάξαμε με τον Κώστα Καββαδία. Ηχογράφησαν και παρουσίαζαν «ζωντανά» τα πρώτα μου τραγούδια, μαζί με πλήθος διασκευών από το Αγγλόφωνο ηλεκτρικό τραγούδι και όλους τους αγαπημένους ήρωες του γκρουπ από το πάνθεον του rock & roll.

Οι «Υπνοβάτες» έδρευαν στο γκαράζ του Κώστα Καββαδία στη Ν. Πεντέλη και έδρασαν από το 1991 έως το 1994.

Σχεδόν δε μπορω να το πιστέψω 23 χρόνια μετά, ότι έχουμε το πρώτο μας υλικό στα χέρια μας με «σάρκα και οστά» και όχι απλά ένα πολυσυζητημένο φάντασμα με φως από τις ένδοξες μέρες. Τέσσερα τραγούδια ατόφια (τα πρώτα μας, με τις ίδιες ενορχηστρώσεις, αλλά με τη σημερινή μας ματιά στο παίξιμο και τη γνώση) και τέσσερα καινούρια, που δείχνουν πώς θα είχαμε εξελιχθεί κατά πάσα πιθανότητα…πρωτόγνωρη διαδικασία

Έχετε ήδη ξεχωρίσει κάποια κομμάτια;

Το πιο εμβληματικό και αγαπημένο τραγούδι στις τάξεις των φίλων του γκρουπ, το «Χαμένη Διαδρομή», αποτυπώνει ίσως καλύτερα απ’ το καθένα τον ήχο και τις επιρροές αυτού, του τόσο ιδιαίτερου ηλεκτρικού κουαρτέτου. Η δύναμη του βασίζεται στο ότι ενώ στιχουργικά μετράω τις πληγές μου, η μουσική και ο ήχος είναι ένας ύμνος στην συμφιλίωση με το παρελθόν και στη συγχώρεση και μια πρόσκληση για να βγούμε στο δρόμο με ανοιχτό ουρανό και παράθυρα σε μια ευθεία προς το καλοκαιρινό φως που επουλώνει τις πληγές και οδηγεί σε καλύτερες και πιο φωτεινές μέρες.

Επίσης το «λες να μην ξέρω» που πρωτοαγαπήθηκε και από τους φίλους και από τα πρώτα ραδιόφωνα, αλλά και το «πέρασα παλι χθες το βράδυ» και το «χωρις εσένα», που φαινεται πως θα μας κρατησουν συντροφιά το χειμώνα…

 Αποκαλύψτε μας μια ιστορία που κρύβετε πίσω από ένα τραγούδι που έχετε γράψει στην καριέρα σας

Χρόνια μέσα στα σημειωματάριά μου υπήρχε η λέξη «επιμονή» και η επαναφορά στην ιδέα ενός τραγουδιού που θα εξυμνεί την επιμονή και τις αρετές της και όχι την υπομονή. Την επιμονή και το κυνήγι του ονείρου και του έρωτα, που θα αντέξει και θα ριζώσει στο χρόνο. Εκείνου του τροφοδοτικού και υπερλογικού στοιχείου, που κινεί τη ζωή μας και μας συνδέει με το απρόβλεπτο στοιχείο και την περιπέτειά της… Περνώντας τα χρόνια, η ιδέα αυτή έγινε όλο και πιο έντονη… Πρώτα, λοιπόν, η επιμονή στο ζευγάρι και γιατί αυτός που επιμένει να κατηγορείται πιο πολύ από εκείνον που υπομένει…; Δεύτερον, ο υπέροχος τόπος μας, που καθώς έγινε πιο αφιλόξενος από ποτέ, χρειάστηκε διπλός κόπος να τον βλέπεις με άλλα μάτια, κάθε μέρα από την αρχή, καλλιεργώντας πίστη και τις ελπίδες σου μέσα στον χαλασμό και την καμένη μέρα από την αρχή. Και τρίτον, η δική μου ζωή με τις μεγάλες δοκιμασίες που πέρασα τα τελευταία χρόνια (και εγώ και η οικογένειά μου) και ο τρόπος που χρειάστηκε με επιμονή και θυσία να δουλέψω στο τραγούδι και να σκάψω βαθιά για να σταθώ στα πόδια μου, να κρατήσω τη φλόγα ζωντανή, ενώ όλα γύρω γκρεμίζονται. Όλα αυτά, λοιπόν, αργά αλλά σταθερά, φαίνεται πως μέρα με τη μέρα έγραφαν το τραγούδι μέσα μου… Η ζωή στη Σέριφο, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι στην Αστυπάλαια που μετά από 50 χρόνια γάμου μου εκμυστηρεύτηκε βαθιά και τόσο χαριτωμένα τους λόγους που έμεινε μαζί, η συζήτηση με την Ελεωνόρα για συνεργασία (με την επιμονή μου πως ένα κορίτσι από τη Μύκονο πρέπει να πει ένα μπάλο και να μας θυμίσει το φως του Αιγαίου, που φέρει μέσα της) και τέλος, ο χορός και το σαντούρι μέσα στο ηλεκτρικό περιβάλλον. Μια δική μας, ηλεκτρική, λαϊκή προσευχή, που μας σηκώνει από το τραπέζι και τη θλίψη και μας ανοίγει το βλέμμα προς τον ουρανό (κάτι που, αφότου τελείωσα τα λόγια, ένιωσα ως μεγάλη ανάγκη του τραγουδιού και ήμουν κάθετος, ευτυχώς, μέχρι το τέλος).
Αυτά, λοιπόν, ολοκληρώνουν το πάζλ του τραγουδιού τώρα που γυρνάω και κοιτάζω πίσω

Από το «Είμαι Ακόμα Ζωντανός» και τον Γιώργο Δημητριάδη στο ‘’Επιμονή σου’’ και την Ελωνόρα Ζουγανέλη και από τον πρώτο σας προσωπικό δίσκο («Κάθε Μπαλκόνι Εχει Αλλη Θέα» – 1997) στο νέο album που κυκλοφορεί σύντομα (έχει κυκλοφορήσει) . Μιλήστε μας για αυτό το μεγάλο μουσικό ταξίδι που έχετε κάνει μέχρι στιγμής και τι πράγματα έχετε κρατήσει, μέσα από εμφανίσεις, δισκογραφία και συνεργασίες με σπουδαία ονόματα, όπως αυτό του Γιάννη Κότσιρα για παράδειγμα.

Η βασική ιδέα και ανάγκη που με απασχόλησε είναι η πίστη σε ένα τραγούδι που μπορεί να παρηγορήσει και κυρίως να ενθαρρύνει, να σε βοηθήσει και να σου υπόσχεται, μεσα στα 3’ και 15΄΄ας πούμε, που διαρκεί η ακρόασή του, πως θα βγεις δυνατότερος και φωτεινότερος. Αυτή την ευεργεσία προσέφερε στη ζωή μου η μουσική και την ίδια ονειρευόμουν από μικρός… Να κατάφερνα έστω και με ένα τραγούδι να προσφέρω κι εγώ σαν αντίδωρο. Σ’ αυτό προσπαθώ να μένω συγκεντρωμένος, γιατί διαφορετικά και οι σειρήνες της επιτυχίας και τα σκιάχτρα της αμείλικτης καθημερινότητας και της ουσιαστικής ανυπαρξίας πια της δισκογραφίας, μπορούν όχι απλά μα σε συρρικνώσουν και να σε μαραζώσουν, αλλά να σε καθηλώσουν απόλυτα. Το ταξίδι πάντως ήταν σπουδαίο όσο επικίνδυνες κι αν ήταν οι εναλλαγές και για μένα μονόδρομος. Η μουσική και το ανεπανάληπτο δώρο του λαιβ, της ζωντανής επικοινωνίας, υπήρξε για πολλά χρόνια η ίδια μου η ζωή και είναι κάτι που δεν θα σβήσει ποτέ σαν ανάγκη μέσα στον ανθρώπινο πολιτισμό.

Τι συμβουλή θα δίνετε σε ένα νέο που θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική ή το τραγούδι στην Ελλάδα του σήμερα;

Η βασικότερη συμβουλή είναι ότι δεν υπάρχει συμβουλή! Αν υπάρχει πολλή καρδιά και ένστικτο, δεν πρέπει κανονικά κανείς να ακούσει κανέναν ποτέ. Πιστεύω στο ένστικτο πάρα πολύ. Ακόμα κι αν οδηγήσει σε μια περιπέτεια ζωής πολύ τεθλασμένη ή αναγκαστεί κάποιος να πάει πρώτα στο εξωτερικό και γυρίσει. Καλό είναι κάποιος να δείχνει ότι το λέει η καρδιά του. Κι αν κάποιος έχει ένα όνειρο, πρέπει να μείνει πιστός στο κυνήγι αυτού του ονείρου. Εγώ δεν έχω να μιλήσω για τίποτα άλλο αυτόν τον καιρό. Αν αυτό το στερηθούμε ή αν εγώ μιλήσω αλλιώς, έχω χάσει κι εγώ κι οι άλλοι. Με μία μικρή δόση ρεαλισμού για τα στοιχειώδη, δηλαδή για να μην υπάρξουν πολύ μεγάλες απώλειες, αρματώνεται κάποιος με κάποια εφόδια και κυρίως με την αγάπη του για τη γνώση του αντικειμένου και την ενέργεια που θέλει να διοχετεύσει σ’ αυτό που κάνει, ανοίγει τα πανιά του και δεν υπάρχει συνταγή. Τα ανοιχτά πανιά είναι η συνταγή.

Ζούμε στην εποχή του διαδικτύου και αυτό επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη μουσική βιομηχανία και τους καλλιτέχνες, ποια θετικά και ποια αρνητικά στοιχεία διακρίνεται σε αυτό;

Eίναι ένα θέμα για το οποίο έχω μιλήσει ατελείωτα τα τελευταία χρόνια, μια μεγάλη ευχή για όσους ξέρουν πώς να το χειριστούν και για ποιους λόγους το χρειάζονται και από την άλλη μια μεγάλη κατάρα που ανοίγει μια επικίνδυνη κερκόπορτα στις ζωές μας και κυρίως στους πιτσιρικάδες. Τουλάχιστον έδωσε την ευκαιρία σε μια νεότερη γενιά μουσικών να εχει προσλαμβάνουσες παραστασεις από το παγκόσμιο χωριο καθημερινά, και έτσι να μαθαίνει και να παίζει υπέροχα από πολύ μικρή ηλικία

Κάντε μας μια ευχή για τους αναγνώστες του getgreekmusic για τη φετινή σεζόν…Υγεία πάνω από όλα. Προστασία στα αυτονόητα σε αυτή τη χωρά… Καινούρια όνειρα γεμάτα καθαρό χρόνο και καθαρή αγάπη.

Επίσης, να αγαπήσουν και να ξαναπροσφέρουν σαν ακροατές στην αγαπημένη τους μουσική, εάν θέλουν κι αυτή να τους επιστρέφει υψηλής ποιότητας συγκινήσεις