Μαλού: Δείτε τι δήλωσε για τα πρώτα χρόνια της στην Αθήνα και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε

Η Μαλού τα τελευταία χρόνια έχει ξεχωρίσει με τις επιτυχίες της, για τις φωνητικές της δυνατότητες, αλλά και για τον χαρακτήρα της, ενώ έχει συνεργαστεί και με πολλούς καταξιωμένους Έλληνες καλλιτέχνες.
Μάλιστα, αυτή την περίοδο την απολαμβάνουμε στο πλευρό του Νίκου Οικονομόπουλου και της Στέλλας Καλλή στο νυχτερινό κέντρο της παραλιακής “Θέα”.

Η νεαρή τραγουδίστρια, σε συνέντευξή της στο περιοδικό People, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στα πρώτα δύσκολα χρόνια της στην Αθήνα, όπου ήρθε από την γενέτειρα πόλη της Καλαμάτα σε ηλικία μόλις 20 χρονών για να κυνηγήσει το όνειρό της, αποδεικνύοντας πως αν πραγματικά θέλει κανείς κάτι πολύ, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το επιτύχει.

“Δεν ήμουν ακριβώς το κοριτσάκι των γονιών μου. Από μικρή είχα πάρει τη ζωή στα χέρια μου. Ακόμα και πριν τελειώσω το σχολείο δούλευα, δεν ήμουν το παιδί που ντάντευαν οι δικοί του.  Με έβλεπαν ότι δεν ήμουν καλά και παιδευόμουν. Είχα περάσει Κοινωνιολογία στο Πάντειο αλλά δεν μου άρεσε. Έδωσα ξανά Πανελλήνιες γιατί ήθελα να βγάλω από το μυαλό μου ότι  η μουσική είναι αυτό που αγαπώ και έψαχνα να βρω κάτι άλλο που να με ενθουσιάσει περισσότερο. Πέρασα φιλολογία. Πάλι δεν ήμουν καλά. Τότε είπα ότι θα πάω για δυο χρόνια στην Αθήνα. Αυτό ήταν το περιθώριο που είχα βάλει στον εαυτό μου. Είπα πως αν δεν τα καταφέρω θα γυρίσω πίσω να συνεχίσω τις σπουδές μου. Δεν μπορούσα να αφήνω το χρόνο να περνάει.”

Ενώ συνεχίζει:
“Έκανα δυο δουλειές για να μαζέψω λεφτά και να μπορέσω να φύγω. Δούλευα και σαν σερβιτόρα αλλά και τραγουδούσα σε μικρά μπαράκια σε ακουστικό στιλ. Στην Αθήνα δεν ήξερα κανένα. Στην αρχή έμενα σε κάτι φίλους και είχα σκοπό να δουλέψω πάλι σαν σερβιτόρα μέχρι να δικτυωθώ. Το τραγούδι είναι ένας χώρος δύσκολος ειδικά για ένα παιδί από την επαρχία όπως εγώ που είχα ζήσει σε ένα τελείως διαφορετικό κόσμο.  Εκεί τα πράγματα ήταν πιο αγνά και πιο αληθινά. Στην Αθήνα επικρατεί ένα ψιλοχάος. Όμως ήρθα με λαχτάρα, δεν ήρθα με φόβο. Αν φοβόμουν δεν θα είχα αφήσει την Καλαμάτα για να κυνηγήσω αυτό που θέλω στη ζωή μου. Το έβλεπα πολύ ρομαντικά.  Δεν συνάντησα κάτι τραγικό, ακόμα και το δύσκολο μου φαινόταν κάτι φυσιολογικό, κάτι που πρέπει να περάσω για να φτάσω στο σημείο που θέλω.”