Συνέντευξη | Γιώργος Σαμπάνης «Δεν κάνω μουσική για να πουλήσω δίσκους, κάνω μουσική από ανάγκη»

Ο Γιώργος Σαμπάνης είναι ένας από τους πιο σπουδαίους συνθέτες και εκπροσώπους της ποπ/ροκ σκηνής τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Δημιουργικός αλλά ταυτόχρονα και ταπεινός, δυναμικός αλλά ταυτόχρονα και ευαίσθητος, έχει ήδη στη δισκογραφία του αμέτρητες επιτυχίες και σουξέ τα οποία θα τραγουδάμε για χρόνια. Ο Γιώργος Σαμπάνης εμφανίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο ACRO Club στο Γκάζι, παρουσιάζοντας ένα ξεσηκωτικό πρόγραμμα παρέα με την Tamta και την Κατερίνα Λιόλιου.

Ο Γιώργος Σαμπάνης μίλησε στο GetGreekMusic και στον Γιάννη Αμανατίδη για τον ολοκαίνουργιο δίσκο του, για τις εμφανίσεις του στο ACRO αλλά και για τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζεται τα τελευταία χρόνια!

Έχει λίγες ημέρες που έχεις κυκλοφορήσει το νέο σου δίσκο με τίτλο «Μόνο εξ επαφής» και κυκλοφορεί από την Cobalt Music. Τι πρέπει να γνωρίζουμε για αυτόν το δίσκο;

Μέσες άκρες, ο τίτλος όπως είπες κι εσύ είναι «Μόνο εξ επαφής», στιχουργικά το album αποτελεί concept, έχει να κάνει με 10 τραγούδια που αφορούν την ένταση που προκαλεί η ερωτική έλξη, είτε πριν είτε μετά είτε κατά τη διάρκεια της ανάγκης που έχουμε να είμαστε μαζί με έναν άνθρωπο, και δεν εννοώ μόνο την ερωτική επαφή, δηλαδή την αυτή καθαυτή ερωτική πράξη, εννοώ γενικά τον ερωτισμό που αποπνέει κάποιος με κάποιον άλλον. Όχι τον εσωτερικό συναισθηματικό κόσμο που σου προκαλεί και τι συμβαίνει όπως ήταν το concept του «Δεν είμαι Ήρωας» αλλά την ουσιαστική επαφή.

Με μεγαλύτερη εσωτερικότητα  δηλαδή στα τραγούδια, και στο αποτέλεσμα του δίσκου.

Όχι με μεγαλύτερη εσωτερικότητα τόσο, όσο το θέμα που καταπιάνεται αυτή τη φορά, το ερωτικό θέμα, είναι η πράξη. Όχι το «θέλω», το «μπορώ».

Άλλες φορές παρακινώντας: «…μπες στη μάχη, δεν είμαι θύμα, κρύψε τα μαχαίρια σου και αγαπησέ με όσο άλλος κανείς…» (Μόνο εξ’ επαφής). Άλλες φορές με εικόνες ακραίες: «και ας έχει ανάγκη η πληγή να βρει μαχαίρι, κανείς δεν ξέρει πόσο μου λείπεις πόσο ανάγκη έχει η ψυχή να μην εγκαταλείπεις» (Κανείς Δεν Ξέρει). ‘Αλλες φορές συνειδητοποιώντας: «σ’αγαπάω και πια δεν σου κρύβομαι, μόνο μέσα σου θέλω να ζήσω, μόνο δίπλα σου να κατοικήσω» (Στην παλάμη σου επάνω). Άλλες φορές προειδοποιώντας: «πριν πεις σ’αγαπω και σκέψου να αντέχεις» (Πριν πεις σ’ αγαπώ). Όλα μαζί ή όλα χώρια.

Επομένως το κάθε τραγούδι έχει μια ιστορία.

Ακριβώς. Άλλες φορές ότι δεν είμαι πια προετοιμασμένος να δεχτώ «άργησες πολύ δεν έχω ψυχή, δεν είμαι παιδι πια ούτε μοιάζω.» (Άργησες πολύ) Αρχικά καλώντας δηλαδή, υπάρχουν 2 τραγούδια καλέσματα,  το ένα είναι το «μπες στη μάχη» που είναι το «Μόνο εξ επαφής», και για αυτό η σειρά του δίσκου δεν είναι τυχαία. «Να ρθεις, τελειώσανε τα αστεία» είναι το δεύτερο τραγούδι.

Και ο δίσκος κλείνει με το «Στην παλάμη σου επάνω», που είναι…

Η συνειδητοποίηση

Πιο αφιερωματικό, συνειδητοποίηση του στίχου και του νοήματος.

Αυτό όσον αφορά τους στίχους, ένα concept τραγουδιών, στίχων που τους οφείλω αποκλειστικά στο μυαλό και την ευρηματικότητα της Ελεάννας Βραχάλη, και οι 10 στίχοι είναι δικοί της. Οι μουσικές είναι δικές μου. Η παραγωγή και η ενορχήστρωση όλη του Χρήστου Σούμκα, όπως σχεδόν σε όλα μου τα album, εκτός από το πρώτο, το «Χαράματα», που είχε κάνει το μισό. Από εκεί και πέρα, τα έχει κάνει όλα αυτός, ολόκληρα.

Στον τίτλο του album πως κατέληξες;

Πέρα από το ότι μου άρεσε περισσότερο σαν τίτλος από όλα τα υπόλοιπα τραγούδια, γιατί πάντα επιλέγεις αυτό που σου κάνει καλύτερα, ήταν και πιο κοντά στην θεματολογία, ήταν πολύ κοντά σε αυτό που θέλαμε.

Πάντως  η αλήθεια είναι πως έχω παρατηρήσει ότι στους τελευταίους σου δίσκους, στους τελευταίους  σου 3 δίσκους,  έχεις μια απόσταση σε ό,τι αφορά τον τίτλο δηλαδή «Μυστήριο τρένο», «Δεν είμαι ήρωας», «Μόνο εξ επαφής». Το έχεις συνειδητοποιήσει αυτό;

-Όχι (γέλια)

Κι όμως!

Αυτό είναι δικη σου παρατήρηση, δεν το έχω συνειδητοποιήσει!

Είδες όμως που μπορεί να κρύβει κι αυτό κάτι από πίσω;

Δεν μπορώ να ξέρω γιατί αυτό το πράγμα, είναι καθαρά θέμα Ελεάννας. Εγώ ξέρω ότι τον προηγούμενο δίσκο, δε θα μου άρεσε να τον λένε «Μη μιλάς», «Μόνο αν θες εμένα» ούτε «Ο,τι και να είμαι»

Θα είχε μεγάλη απόσταση σε αυτό.

Ενώ το «Δεν είμαι ήρωας» μου άρεσε σαν θέμα. Όταν γράφτηκε, της λέω «Μόλις έγραψες τον τίτλο δίσκου»

Πάντως είσαι γενικά από τους καλλιτέχνες, οι οποίοι κυκλοφορούν συνέχεια πράγματα. Δηλαδή από τότε που είσαι ενεργός δισκογραφικα, από το 2007-8, έχεις συνέχεια κάτι να «παίζει».

Εντάξει, θέλω να σου πω κάτι, μου δίνεις τώρα την ευκαιρία να πω κάτι που είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Δεν προσπαθώ  να γράψω κατά παραγγελία ή να κάνω τραγούδια για να κάνω επιτυχία. Μου χαρίζονται τραγούδια, μέσω έμπνευσης ή μέσω πηγής, χωρίς να προσπαθώ, χωρίς να βάλω στόχο κάτι και εφόσον υπάρχουν και μου προτείνουν συνάδελφοι καλλιτέχνες πρωτοκλασσάτοι και που θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ μαζί τους, τα δίνω ή τα κάνουν επιτυχίες ή τα τραγουδαώ εγώ, και άλλες φορές γίνονται επιτυχίες και άλλες φορές δεν γίνονται επιτυχίες, είτε με εμένα είτε με τους άλλους. Αλλά θέλω να πω ότι δεν είναι δουλειά για εμένα, δεν είναι ότι με πήρε κάποιος τηλέφωνο και μου λέει «θέλω ένα τραγούδι μέχρι τη Δευτέρα» και εγώ κάνω το τραγούδι μέχρι τη Δευτέρα. Αυτό μπορουν να στο επιβεβαιώσουν όλοι οι παραγωγοί  που συνεργάζομαι μαζί τους αλλά και οι καλλιτέχνες. Όταν όμως έχω ένα τραγούδι και γράφεται και κολλάει σε κάποιον, γιατί να μην το δώσω; Θέλω να πω ότι αυτό γίνεται αβίαστα.

Δεν είναι κάτι που το κάνω με σκοπό την «συνταγή», ότι γράφω τραγούδια και πιέζω τον εαυτό μου. Μπορεί να μην γράψω κανένα τραγούδι για 6 μήνες και ένα τραγούδι που έχω γράψει πριν 6 μήνες να το διαλέξει κάποιος και να το βγάλει επιτόπου. Και να πεις «Πάλι έγραψε ο Σαμπάνης αυτό το τραγούδι για τη Βανδή» και αυτό το τραγούδι να έχει γίνει πριν από 6 μήνες.

Επομένως το βλέπεις συνολικά. Αλλά ακόμα και σε ό,τι αφορά τη δική σου, την προσωπική δισκογραφία, πάντα έχεις υλικό να δίνεις στον κόσμο και αυτό από τη μία είναι καλό αλλά από την άλλη μπορεί κάποιος να θεωρήσει πως δεν είναι τόσο σωστό.

Δεν ξέρω αν είναι σωστό. Τι σημαίνει αν είσαι λάθος; Δηλαδή ο τρόπος έκφρασης έχει οριοθετήσεις;

Όχι, σίγουρα όχι.

Βέβαια αν μου τη βαρέσει τώρα και σε 6 μήνες έχω ένα καινούργιο δίσκο, θα ενοχλήσει κανέναν; Άμα θέλει κάποιος ας μην τον ακούσει.

Δεν νομίζω, ιδιαίτερα σε ο,τι αφορά τους δικούς σου δίσκους πλέον, δεν ενοχλεί κανέναν, αν κρίνουμε από τη μεγάλη τους επιτυχία!

Άσε που σε ό,τι αφορά εμένα, βγάζω δίσκο πάρα πολύ σπάνια σε σχέση με άλλους καλλιτέχνες  στην Ελλάδα. Δηλαδή εμένα οι δίσκοι μου βγαίνουν τουλάχιστον ανά 2 χρόνια.

Δεν βγάζω κάθε χρόνο δίσκο. Και αυτό το κάνω συνειδητά γιατί θεωρώ ότι τα κομμάτια πρέπει να ακουστούν. Δηλαδή με 10 τραγούδια στο «Μόνο εξ επαφής», θα μου πεις γιατί να βγάλω ένα δίσκο του χρόνου; Ακόμα και αν τον έχω. Άσε που η παραγωγή ενός δίσκου, έτσι όπως δουλεύω με τον Χρήστο, μας παίρνει πάνω από 1μιση χρόνο. Οπότε φαντάσου, εγώ θα ξεκινήσω να δουλεύω τον επόμενο δίσκο, αν θέλω να βγάλω τραγούδια σε 2 χρόνια, τον Σεπτέμβριο που μας έρχεται.

Από το δίσκο αυτό, από τον «Μόνο εξ επαφής», ποιο θεωρείς από τα 10 τραγούδια ότι είναι το πιο δύσκολο;

Το «Κανείς δεν ξέρει».

Το οποίο είναι και single και μάλιστα ίσως είναι από τα δυσκολότερα single ραδιοφωνικά απ όσα έχεις βγάλει.

Μπορεί να είναι το πιο δύσκολο αλλά είναι και αυτό που έχει φτάσει πιο γρήγορα πιο ψηλά από όλα!

Το περίμενες αυτό; Ότι θα το αγκαλιάσουν τόσο γρήγορα;

Ούτε καν ήθελα να βγει single, είναι μια επιλογή της Cobalt Music και την ευχαριστώ για αυτό. Δεν ήθελα να βγάλω αυτό το τραγούδι σε single εγώ. Εγώ θα έβγαζα το «Μόνο εξ επαφής» ως single.

Έχεις χρόνο να το βγάλεις και αργότερα αυτό. (γέλια)

Ναι αλλά θέλω να σου πω ότι είναι επιλογή της εταιρίας μου και τους ευχαριστώ. Μου λέει η εταιρεία μου «ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από το album;» και τους λέω «και τα 10 είναι παιδιά μου». Μου λένε «δεν μπορεί, κάποιο θα ξεχωρίζεις». Τους λέω το «Κανείς δεν ξέρει», μου λέμε «και ποιο τραγούδι πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει επιτυχία;» Toυς λέω πιο γνώριμο σε εμένα και στον ήχο μου είναι το «Μονο εξ επαφης». «Ωραία, θα βγάλουμε το «Κανείς δεν ξέρει». (γέλια) Αυτή ήταν η συζήτηση. Kαι λέω «εντάξει, ο,τι θέλετε!»

Μπράβο στην Cobalt!

Εξάλλου, το εμπορικό, ξέρεις, θέμα δεν είναι δικό μου, είναι της εταιρίας μου. Εγώ δεν κάνω μουσική για να πουλήσω δίσκους, κάνω μουσική από ανάγκη. Αν πουλάνε οι δίσκοι, θα μου επιτρέπεται από την εταιρεία μου να κάνω κι άλλους δίσκους. Αν δεν πουλάω δίσκους, θα μου πουν κάποια στιγμή «μας βάζεις μέσα, οπότε δεν μπορούμε να σου βγάλουμε άλλους δίσκους.» Είναι απλό για εμένα στο μυαλό μου.

Από τα 10 τραγούδια που υπάρχουν στο δίσκο σου, υπάρχει κάποιο που να έχει γραφτεί κάτω από περίεργες συνθήκες;

Όλα

Όλα; Και τα 10;

Όλα, όλα, όλα!

Για εσένα τι σημαίνει «περίεργες συνθήκες»;

Συναισθηματικές, παράξενες συνθήκες της στιγμής, μετά από τσακωμούς, μετά από πολύ μεγάλες χαρές, γενικά μετά από έντονα συναισθήματα. Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτό το δίσκο που να μην είναι αληθινό. Και ξέρεις τι γίνεται; Aκριβώς επειδή είναι αληθινά τα κομμάτια, θέλουν χρόνο και άκουσμα. Δεν είναι τραγούδια τα οποία είναι κάτω από φόρμες μουσικές, που τις έχουμε συνηθίσει.

Ισχύει, το παρατήρησα κι εγώ αυτό όταν τον άκουσα!

Για παράδειγμα, το «Κλεισμένοι δρόμοι» που είναι από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, είναι ένα τραγούδι, το οποίο γράφτηκε στα αγγλικά, είναι τελείως αγγλικό ροκ η μελωδία, με άλλο στίχο, όχι με αυτό το στίχο αλλά με αυτή τη μελωδία. Ήταν η προτασή μου για τη Δέσποινα όταν σταμάτησε να συνεργάζεται με το Φοίβο και τελικά δεν της έκανε σε εκείνη και τον παραγωγό της, της έκανε περισσότερο το «Κάνε Κάτι». Όταν το έπαιξα στον Σούμκα, στις μουσικές μου, μου λέει «είσαι τρελός, τι κομματάρα είναι αυτή» και του λέω μα είναι πολύ αγγλικό, δεν ξέρω αν θα σκάσει στην Ελλάδα. Και μου λέει «εμείς κάνουμε μουσική επειδή μας αρέσει, δεν κάνουμε μουσική για το εάν θα σκάσει».

Και με αυτή τη λογική κάνω δίσκους, παρόλο που καμιά φορά θες να κάνεις επιτυχία. Και παίρνοντας το τραγούδι, το έστειλα στην Ελεάννα η οποία το ερωτεύτηκε αμέσως και μου έστειλε στίχο μετά από 2 ώρες. Είναι άμεση!

Εάν θες να μιλήσουμε για το album, το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε στο album είναι το «Να ‘ρθεις». Πάνω σε στίχο της Ελεάννας. Πήγαμε να πιούμε καφέ στους Άγιους Θεόδωρους που μένει -είναι μια ώρα δρόμος- και είχα πάρει και την κιθάρα μου στο πορτ μπαγκάζ. Έχει ένα φοβερό σκύλο η Ελεάννα που όλοι την ώρα χώνεται στα πόδια μας και ξέρεις θέλει χάδια κτλ. Χαιδεύαμε το σκύλο, πίναμε καφέ και λέγαμε τα δικά μας. Και κάποια στιγμή μου λέει «έχω κρατήσει κάποια στιχάκια για το επόμενο album σου» και μου δείχνει το «Να ‘ρθεις» με το οποίο συγκλονίστηκα. Το έγραψα επιτόπου. Δηλαδή σε 5 λεπτά γράφτηκε αυτό το τραγούδι. Το επόμενο τραγούδι είναι το «Κανείς Δεν Ξέρει», που το έγραψα όταν ένιωσα ότι δεν μπορώ να γράψω, και ότι η πηγή έμπνευσης με ξέχασε, με παράτησε και είμαι μόνος!

Αν σε ξέχασε και σε παράτησε εσένα η πηγή έμπνευσης, δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να ακούσω!

Δεν μπορούσα να γράψω επί 2 μήνες ούτε λέξη. Δεν μπορούσα να γράψω τίποτα. Writer’s block, δεν ξέρω τι ήτανε και μπήκα στον υπολογιστή μου ψάχνοντας το αρχείο μου και βρήκα ένα φάκελο που έλεγε τραγούδια για την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Ούτε τα θυμόμουνα πότε τα είχα γράψει αυτά. Και βρήκα αυτή τη μελωδία του «Κανείς Δεν Ξέρει» και έπαθα σοκ. Δεν έμοιαζε τόσο με την τελική, την πήρα, την διόρθωσα και την έστειλα στην Ελεάννα στις 11 το πρωί αφού την είχα πιάσει να την δουλεύω από τις 9 η ώρα το προηγούμενο βράδυ. Και στις 11 η ώρα το βράδυ πήρα αυτό το στίχο που έχεις στα χέρια σου.

Πιστεύω ότι τα πιο αληθινά τραγούδια βγαίνουν με αυτό τον τρόπο.

Αμέσως! Το «Πριν πεις σ’αγαπω» γράφτηκε σε ένα πακέτο τσιγάρα της Ελεάννας και δικό μου, πηγαίνοντας βόλτα με τ’ αυτοκίνητο χωρίς να έχουμε καν κιθάρα. Το «Ουτε φιλι ούτε ζημιά» γράφτηκε επίσης με αυτό τον τρόπο, στο σπίτι της Ελεάννας, μην έχοντας τίποτα στα χέρια μας, ένα στίχο του κουπλέ είχαμε και πάνω σε αυτό γράφτηκε και συμπλήρωσε η Ελεάννα ό,τι χρειαζόταν.

Πάντως είσαι από τους καλλιτέχνες-συνθέτες, οι οποίοι παρά το μικρό της ηλικίας τους έχουν συνεργαστεί με πάρα πολύ κόσμο, με μεγάλα ονόματα της δισκογραφίας από Ρέμο, Πλούταρχο, Τερζή, Μαζωνάκη, στο πιο ποπ Παπαρίζου, Ζήνα, Κιάμο, Νταλάρα, Δάντη, Γαρμπή, Βανδή…

Φτάνει παιδάκι μου, εντάξει!!! (γέλια)

Τώρα με την ευκαιρία, θα ήθελα να σε ρωτήσω αυτό που ανέφερες και πριν, σχετικά με την Δέσποινα και το Φοίβο. Πως αισθάνθηκες που μία καλλιτέχνιδα μετά απο 16 χρόνια αποφασίζει να σταματήσει τη συνεργασία της με τον συνθέτη της και μεντορά της, σου ζήτησε να γράψεις κάτι γι’ αυτήν;

O Φοίβος είναι ένας πολύ μεστός άνθρωπος, αν τον γνωρίσεις, πολύ συμπαθής και πολυ ευγενικός. Επίσης έχει καταθέσει κάποια τραγούδια ψυχής τα προηγούμενα 20 χρόνια. Θα σου αναφέρω την «Απονη καρδιά» του Γιάννη Πάριου, το «Στα ‘δωσα ολα» της Δέσποινας Βανδή, θα σου αναφέρω το «Τι ήμουνα για εσένανε» και όλα εκείνα τα τραγούδια στον Αντώνη, θα σου αναφέρω «Το Φεγγάρι στην Ταράτσα» της Ελένης Δήμου, θα σου αναφέρω πολλά τραγούδια που έχει γράψει, τα «Χαμένα», ένα κάρο τραγούδια στην Καίτη Γαρμπή ας πούμε για παράδειγμα, που αξίζουν τον κόπο να τα ακουσεις, το λαικό μας τραγούδι! Αλλά και μετά ,το «Θα ‘Θελα» της Δέσποινας γράφτηκε το 2007 και είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι. Για εμένα έτσι, για το τι θεωρώ εγώ ότι είναι ωραίο στην εμπορική μουσική, τι μου αρέσει εμένα και πάντα αυτά είναι γούστα. Όταν σταμάτησε τη συνεργασία του με τη Δέσποινα Βανδή, με πήρε τηλέφωνο ο Γιάννης Δουλάμης, ο οποίος είχε αναλάβει για λίγο καιρό το πρότζεκτ της Δέσποινας πριν εκείνη πάει στη Heaven τελικά. Ο Γιάννης και εγώ έχουμε μια σχέση αγάπης, με εκτιμάει και τον εκτιμάω, χωρίς να έχουμε κάνει τραγούδια ποτέ μαζί σε δίσκο.

Μπήκα στην διαδικασία να σκεφτώ καταρχήν αν μπορώ να βοηθήσω και είπα ότι μακάρι να υπάρξει ένα τραγούδι να συνεργαστώ με τη Δέσποινα, είναι καλή τραγουδίστρια, έχει κάνει πολλά πράγματα στο παρελθόν και σίγουρα αυτό είναι και το επάγγελμα μας, αν είσαι συνθέτης  γράφεις σε καλούς τραγουδιστές.

Το είδες καθόλου σαν πρόκληση, το ότι μπορεί να ξεκινούσε ακόμα και με δικό σου τραγούδι μετά το χωρισμό της συνθετικά με το Φοίβο;

Δεν υπάρχει θέμα πρόκλησης. Καμία πρόκληση. Ο Φοίβος έχει γράψει μια ιστορία πάνω στη Δέσποινα, πολλών χρόνων, με εξαιρετικά τραγούδια. Κανένας δεν θα μπορούσε να το κλονίσει αυτό το πράγμα, γράφοντας απλά ένα τραγούδι, όποιο τραγούδι και να ήτανε. Και η «Ρόζα» να ήτανε, δεν θα άλλαζε κάτι, όλο το ρεπερτόριο της Δέσποινας αποτελείται από εξαιρετικά τραγούδια του Φοίβου.

Ο επόμενος σου στόχος ποιος είναι μετά τη Δέσποινα; Θα μπορούσε να είναι και η Άννα;

Γιατί όχι, εγώ δεν μπορώ να μπω στην κόντρα των φαν…

Δεν το αναφέρω ως «κόντρα», αλλά σκεπτόμενος ότι είναι πολύ κοντά στο ρεπερτόριο τους.

Για εμένα η Δέσποινα και η Άννα είναι 2 εξαιρετικές τραγουδίστριες, οι οποίες στην καριέρα τους επιλέξανε σταθερά να έχουν ένα συγκεκριμένο συνθέτη για πολλά χρόνια. Αν μπορώ να βοηθήσω γιατί όχι; Γιατί να μην θέλω στην δισκογραφία τη δική μου να υπάρχει ένα τραγούδι της Άννας ή της Δέσποινας;

Θα ήταν τιμή μου. Αν η Άννα επιλέγει να κάνει όμως μόνο με Νίκο, και καλά κάνει γιατί είναι εξαιρετικός συνθέτης, είναι δικό της θέμα.

Σίγουρα. Πάντως θα ήταν ωραίο να βάλεις και την Άννα στην μεγάλη, την πολύ μεγάλη λίστα σου με τους καλλιτέχνες που έχεις συνεργαστεί.

Μακάρι! Είναι τεράστια τραγουδίστρια. Πάρα πολύ καιρό ήθελα να της γράψω τραγούδια.

Ένας από τους καλλιτέχνες, στον οποίο γράφεις πολλά τραγούδια, και τώρα κυκλοφορήσατε και το 6^ο single σας, είναι ο Γιώργος Μαζωνάκης.

Ναι, είναι ο Γιώργος Μαζωνάκης, δεν υπάρχει άλλος που να έχει βγάλει τόσα τραγούδια δικά μου.

Έχω να σου πω ότι ο Γιώργος είναι μια προσωπική υπόθεση δική μου, συναισθηματική υπόθεση δική μου. Είναι η μεγάλη μου αγάπη και δεν ντρέπομαι να το πω, το ξέρουνε και οι συνάδελφοι. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός με την περίπτωση του Γιώργου. Ο Γιώργος για εμένα είναι ένας άνθρωπος που μιλάει στην ψυχή μου καταρχήν ως άνθρωπος. Τις λίγες φορές που μπορούμε μέσα στον χρόνο να κάνουμε παρέα λόγω των υποχρεώσεων του και των δικών μου, μιλάμε ουσιαστικά για πράγματα. Με ηρεμεί και αγαπάει πολύ τον ήχο και την μουσική μου και εγώ αγαπάω πάρα πολύ τη φωνή του, το τρόπο που λέει τις φράσεις , τον τρόπο που είναι η ρυθμική αγωγή του, τον θεωρώ πάρα πολύ μεγάλο καλλιτέχνη. Θεωρώ ότι έχει δικό του προσωπικό ύφος, στυλ, ότι είναι μια κατηγορία μόνος του και ότι είναι τιμή μου που πλάι σε τραγούδια του Φοίβου και του Τάκη του Μπουγά και του Νίκου του Τερζή που ήταν τεράστια και τα θαύμαζα από μικρός, να μπαίνουν και τα δικά μου τραγούδια.

Υπάρχει ένα τραγούδι δικό σου που κυκλοφορεί εδώ και λίγες μέρες, και το λέει η Πάολα, σε στίχους του Νίκου Γρίτση! Η Πάολα πώς σου φαίνεται σαν καλλιτέχνις;

Πριν την συνεργασία μας μου φαινόταν μια γυναίκα που hitάρει πάρα πολύ. Από τη στιγμή που τη γνώρισα και μπήκα στο studio μαζί της μου φαίνεται μία ουσιαστικά μεγάλη καλλιτέχνης στο λαϊκό τραγούδι. Είναι συγκλονιστικά ταλαντούχα η Πάολα. Δεν ειναι τυχαίο που είναι εκεί. Και που αφορά πολύ κόσμο, και που γεμίζει μαγαζιά και που κάνει την μία επιτυχία μετά την άλλη. Δεν είναι τυχαίο.

Και που την γουστάρει ο κόσμος, και που την ανέδειξε πρώτα ο κόσμος.

Στο ξαναλέω, δεν είναι τυχαίο. Είναι πραγματικό, είναι ειλικρινής καλλιτέχνης, λέει την αλήθεια.

Από τα τραγούδια που έχεις γράψει εσύ τα τελευταία 7 χρόνια που είσαι στη δισκογραφία, ποια θεωρείς ότι είναι τα 4-5 καλύτερα σου; Είτε να είναι αυτά τα οποία αγαπάς περισσότερο, είτε να θεωρείς εσύ ότι είναι τα καλύτερα σου.

Να σου πω 10;

Μπορείς να μου πεις και 15 και 20! (γέλια)

Θα σου πω ένα τραγούδι από κάθε άλμπουμ δικό μου. Από το δίσκο «Χαράματα» θα σου πω το  ομότιτλο, το «Χαράματα». Από το δίσκο «Μυστήριο Τρένο», θα σου πω το ομότιτλο, το «Μυστήριο Τρένο» γιατί ήταν ένα διαφορετικό ύφος , μια διαφορετική μουσική φόρμα, έχει πολλά σπουδαία για εμένα και για την καριέρα μου δηλαδή έχει το «Μεταξύ μας», το «Σαν το Φύλλο στον Αέρα»,  έχει κομμάτια που είναι πολύ σπουδαία για εμένα. Όπως και το «Χαράματα» έχει το «Σ’αφήνω τώρα στον Επόμενο» που το ένα ακούστηκε, το «Χαράματα» δεν ακούστηκε ενώ το «Σ’αφήνω τώρα στον Επόμενο» που έγινε χαμός αλλά εγώ σου λέω για μουσικές φόρμες. Από το album της Έλενας Παπαρίζου το πρώτο, παρόλο που έχει το «Η Καρδιά σου Πέτρα», το «Πυροτέχνηματα», θα σου πω το «Φιλί της Ζωής» που ήταν η πρώτη μουσική φόρμα που παρουσίασα στον κόσμο. Από το δεύτερο άλμπουμ της Έλενας, παρόλο που έχει άλλες επιτυχίες, θα σου πω το «Γύρνα με στο χθες», το θεωρώ ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχω γράψει ποτέ μουσικά εγώ!

Και το «Σαν κι εσένα»!

Παρόλο που το μεγαλύτερο hit ήταν το «Αν ήσουνα αγάπη», είναι ένα τραγούδι το οποίο αδικήθηκε και γι’ αυτό το λόγο το έβγαλα και στο δικό μου.

Από το άλμπουμ του Αντώνη Ρέμου στη μοναδική μας συνεργασία θα σου πω το «Μην ξαναρθείς». Θα σου πω από τα τραγούδια του Πάνου Κιάμου το «Δεν θέλω επαφή», που νομίζω ότι είναι κάτι άλλο για εμένα μουσικά. Τα «Ανεμορδαμένα Ύψη» της Καίτης Γαρμπή θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερα τραγούδια που έχω γράψει. Το «Κανείς Δεν Ξέρει» από τον καινούργιο μου δίσκο. Από τον καινούργιο μου δίσκο σαν μουσική φόρμα, σου πω και το «Αν ρωτήσει Κανείς» που είναι το #9 στο άλμπουμ μου, πολύ παράξενη μουσική φόρμα για εμένα, για να την ολοκληρώσω δηλαδή. Θα σου πω το «Δεν με παίρνει» του Γιάννη Πλούταρχου στις πολύ μεγάλες μου επιτυχίες. Θα σου πω τη «Λύκαινα» του Βασίλη Καρρά στα ζειμπέκικα μου και θα αφήσω τελευταίο και ίσως πιο σημαντικό μου το «Λείπει πάλι ο Θεός» του Γιώργου Μαζωνάκη.

Το οποίο έχει εξαιρετικούς για στίχους από την Νίκη Παπαθεοχάρη.

Δεν είναι μόνο οι στίχοι, είναι όλο το κόλπο. Θα σου αναφέρω μόνο ένα του Γιώργου γιατί θα στα πω όλα κανονικά. Δηλαδή κάθε τραγούδι για εμένα στον Γιώργο αποτελεί μία συνθετική πρόταση. Επίσης υπάρχει ένα τραγούδι με την Πέγκυ, που είμαι πάρα πολύ περήφανος για αυτό, είναι το «Χάνομαι». Είμαι πάρα πολύ περήφανος για αυτο το τραγούδι και ήτανε και η αρχή της συνεργασίας μας με την Πέγκυ Ζήνα. Το καινούργιο τραγούδι της Πάολα έχει τρομερό ενδιαφέρον για εμένα.

Είδες πόσα ξεχνάω; Το «Αυτός» των Ονιράμα ήταν μία πρόταση. Το «Δεν θα μου πεις εμένα» του Πασχάλη Τερζή, ήταν κάτι άλλο.

Από αυτά που έχεις γράψει εσύ θεωρείς ότι κάποιο έχει αδικηθεί και θα έπρεπε να ακουστεί περισσότερο;

Πάρα πολλά τραγούδια έχουν αδικηθεί!

Πες μου 2-3 για παράδειγμα!

Το «Όλα αυτά που έχεις τάξει» θεωρώ έπρεπε να το βγάλω single. Βλέπω τι γίνεται στις συναυλίες, γίνεται χαμός ενώ είναι ένα τραγούδι από ψυχής, ιδιαίτερο, είναι μόνο αυτό έτσι, κρίμα. Το «Σαν κι εσένα» της Έλενας Παπαρίζου, που επίτηδες το τραγούδησα και εγώ, παρόλο που δεν μπορούσα να το πω σαν την Έλενα γιατί η Έλενα το είπε άκριβως έτσι όπως ήθελα να ακουστεί με την παραγωγή που έπρεπε και λέω στον Χρήστο «Σε παρακαλώ, δεν το βγάλανε single, βρες ένα τρόπο να το παρουσιάσω κι εγώ να γίνει ακόμα πιο γνωστό το τραγούδι.» Γιατί στεναχωρέθηκα, το θεωρούσα πάρα πολύ ωραίο τραγούδι, στεναχωριόμουν που δεν βγήκε δηλαδή πονούσε η ψυχή μου ρε παιδί μου. Λέω γιατί αυτό το τραγούδι δεν έγινε πασίγνωστο βρε παιδί μου, εφόσον υπάρχουν άλλα που γίναν. Η «Λύκαινα» του Βασίλη Καρρά θεωρώ  ότι είναι ένα τραγούδι με τρομακτική ποιότητα. Δυστυχώς δεν ακούστηκε πολύ. Έχω ένα τραγούδι τώρα στον Πάνο Κιάμο που θέλω πάρα πολύ να γίνει επιτυχία, το «Πόσο λίγο μ’αγαπάς». Το αγαπώ πάρα πολύ, είναι πάρα πολύ ξεχωριστό.

Είναι και το πρόσφατο single που βγήκε από το άλμπουμ «Δεν Θέλω Επαφή».

Είναι ένα ειλικρινές τραγούδι, μακάρι ο κόσμος να το αγαπήσει και το αγκαλιάσει. Και υπάρχουν άλλα τραγούδια που δεν περίμενα να γίνουν επιτυχίες.

Περίμενες ότι θα γίνει τόσο μεγάλο μπαμ το «Μη Μιλάς»;

Ναι και μεγαλύτερο! Το «Μη μιλάς» είναι το πρώτο τραγούδι που έγραψα για τον προηγούμενο δίσκο και ήμουν σίγουρος ότι με αυτό μπορώ να ξεκινήσω ένα επόμενο βήμα. Θέλω να σου πω όμως ότι το «Ποιον Αγαπάς» που έβγαλα τώρα, το επέλεξε η εταιρία το καλοκαίρι, είναι ένα τραγούδι που ούτε καν ήθελα να το βγάλω single ας πούμε. Ήταν μια επιλογή της εταιρίας μου. Πήγε στο #5 στα charts και στα live μου γίνεται χαμός, πανζουρλισμός. Το επέλεξε η εταιρία, εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ. Αντιθέτως το «Μόνο αν θες εμένα», που ήταν το προηγούμενο dance μου, ήταν ένα dance που δεν περίμενα ότι θα γινόταν επιτυχία γιατί δεν με είχα συνηθίσει να τραγουδάω dance αλλά που το λάτρευα σαν τραγούδι, το έπαιζα με την κιθάρα μου σαν μπαλάντα.

Επίσης με το συγκεκριμένο γίνεται χαμός στα live. Το έχω παρατηρήσει κι εγώ όταν σε βλέπω! Μίλησε μου για τα live σου στο Acro. Φέτος συνεργάζεσαι με την Τάμτα και την Κατερίνα Λιόλιου.

Το Acro είναι ένας χώρος που με εκφράζει γιατί δεν θυμίζει μαγαζί που παίζει  μόνο λαικά, δεν θυμίζει μπουζούκια. Είναι διαμορφωμένο με τέτοιο τρόπο που να έχει και λίγο την αύρα της μουσικής σκηνής ή του club. Είμαι πολύ περήφανος για τον ήχο γιατί έχω ένα τρομερό ηχολήπτη, τον Γιάννη Κοροβέσση, αλλα και γιατί επέλεξε τρομερά μηχανήματα. Είμαι τρομερά περήφανος για τα φώτα και την παραγωγή των φώτων μου ο Ηλίας Μαρασούλης , ο επιχειρηματίας μου που φημίζεται για τα φώτα του, πόσο μάλλον ο Βασίλης Πουφτής που κάνει την παραγωγή στα φώτα. Είμαι περήφανος για τη σκηνοθεσία και το στήσιμο του Γιάννη Παπαδάκου, που είναι η πρώτη του δουλειά πάνω σε μαγαζί.

Συμμετέχεις και σε κάποια κλιπάκια, τα οποία φτιάξατε αποκλειστικά για το Acro.

Ναι, έχει τέτοια πράγματα μέσα. Η συνάδελφός μου η Τάμτα στο ποπ/ροκ τραγούδι στην Ελλάδα είναι από τις καλύτερες φωνές που έχουμε να επιδείξουμε. Έχει τρομαχτικές φωνητικές δυνατότητες. Φτάνει να τραγουδάει σε ΦΑ, που είναι πολύ πολύ ψηλά και μπορεί να τραγουδήσει σωστά, χωρίς να κλείνει η φωνή της. Είναι πάρα πολύ καλό παιδί, είναι τρομερά απροβλημάτιστη.

Νομίζω δένετε πάνω στη σκηνή!

Θέλω πάρα πολύ να ξανασυνεργαστούμε. Είναι ένα πρόγραμμα πολυμορφικό, λέμε και λαικά τραγούδια για αρκετή ώρα, λέμε και ποπ τραγούδια, και ροκ. Μην φανταστεί κάποιος ότι είναι ένας χώρος ο οποίος παίζει μόνο ποπ/ροκ. Παίζει τα πάντα, νομίζω στις σωστές δόσεις που χρειάζεται για να διασκεδάσει.

Στο χώρο του Acro μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι μετά το λεγόμενο «δεύτερο πρόγραμμα», όπως το αναφέρουνε πολλοί, ο κόσμος είναι όρθιος, δεν έχει σημασία το που κάθεσαι ή που είναι το τραπέζι σου, είναι ένα μικρό πάρτυ!

Το Acro είναι ένα τεράστιο πάρτυ με συναισθηματικές εξάρσεις, που έρχεσαι για να διασκεδάσεις, να δεις ωραίο κόσμο, να πιεις καλό ποτό, να δεις την Ακρόπολη φωτισμένη από το γυαλί πίσω σου, ολόκληρη την Ακρόπολη, να ακούσεις πολύ καλό ήχο, να δεις πολύ καλά φώτα, να δεις ένα πολύ καλό πρόγραμμα. Θα αρέσει και σε αυτούς που τους αρέσει το ροκ και σε αυτούς που τους αρέσει το ποπ και σε αυτούς που τους αρέσει το λαικό γιατί έχει τα πάντα. Και νομίζω πως είναι πραγματικά μια πρόταση ξεχωριστή και διαφορετική. Είμαι περήφανος που είμαι μέλος της και που την δημιουργώ και θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να περάσει κανείς. Εξάλλου η τιμή των 10 ευρώ με ποτό δεν είναι απαγορευτική!

Δεν είναι μόνο αυτό. Δεν είναι το θέμα οι τιμές. Είναι αν ξέρεις ότι θα πας κάπου και θα περάσεις  καλά!

Έχει πολύ μεγάλη σημασία για εμένα να μπορεί να με δει ο κόσμος με ένα λογικό αντίτιμο. Δηλαδή το ότι ας πούμε το μπουκάλι πάει περίπου 25 ευρώ το άτομο και κάθεσαι σε οποιαδήποτε θέση. Καταρχήν δεν είναι ρατσιστικό μαγαζί. Δεν έχει διαφορετικές τιμές το πρώτο τραπέζι από το τελευταίο.Επίσης δεν είναι ένα μαγαζί που αν έρθουν 5 αντί για 4, δίνουμε το μπουκάλι στα 5 άτομα. Είναι 130 ευρώ το μπουκάλι στα 5 άτομα. Δεν νομίζω ότι πουλάμε ακριβά για την παραγωγή που έχουμε στήσει και για τα έξοδα που έχει η παραγωγή, πουλάμε μάλλον φθηνά. Γιατί βλέπεις μια παραγωγή που κοστίζει.

Δεν μπορούσα να κατεβάσω κι άλλο το μπουκάλι, που το ήθελα. Μόνο για αυτό, επείδη έπρεπε να πληρώνονται όλοι!

Το «Acro» είναι στέκι!

Ναι ναι, Δόξα τω Θεώ Παναγία μου.

Μιλούσαμε πριν για την Κατερίνα Λιόλιου, η οποία όπως γνωρίζεις έχει βγει από το The Voice. Εσύ θα μπορούσες αν στο ζητούσανε, να καθόσουνα έτσι στη θέση του κριτή; Να κρίνεις, να διδάξεις κάποια άτομα;

-Όχι, όχι!

Θεωρείς ότι είσαι μικρός για αυτό ή ότι δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία σου ούτως ή άλλως;

Θα πρέπει να έχω οικονομικό πρόβλημα για να το κάνω. Να πάω για τα λεφτά.

Οπότε είναι κάτι τελείως μακριά από τον χαρακτήρα σου;

Ναι, δεν θα ήθελα. Φτάνει που ακούγομαι τόσο πολύ με ότι γράφω τραγούδια σε τόσο πολύ κόσμο. Τώρα να με βλέπουν και στην τηλεόραση όλη την ημέρα… Τώρα να δώσω συμβουλές σε κάποιον σχετικά με τη μουσική, ό,τι έχω μάθει να το πω, με μεγάλη μου χαρά, δεν χρειάζεται να πληρώνομαι.

Και το κάνεις έτσι κι αλλιώς κατά καιρούς σε πάρα πολύ κόσμο.

Άμα χρειαστεί, ναι. Σε φίλους.

Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο. Ποια είναι η ευχή σου για το δίσκο, για το «Μόνο εξ’επαφής»; Τι θέλεις να γίνει με αυτό το δίσκο;

Να νιώσουν ο,τι νιώθω!

To λέει και στο στίχο, στο «Μόνο εξ’επαφής».

Να νιώσουν ο,τι νιώθω, είναι ανάγκη! Για το «Μόνο εξ’επαφής» μέσα από την ψυχή μου. Δυσκολεύτηκα να το τελειώσω, πάντα πήγαινα στο στούντιο και έψαχνα τι μπορεί να λείπει από το παζλ. Δεν έλειπε τίποτα, ήταν όλα εκεί, τα τραβούσαμε αριστερά, δεξιά, στη μέση και τελικά ήταν πάντα τα ίδια και μόνιμα εκεί. Τι να σου πω, καλές πωλήσεις να ευχηθώ στην εταιρία μου. Εμείς έτσι κι αλλιώς , οι καλλιτέχνες που βγάζουμε δίσκους οι εταιρίες μας, δεν έχουμε τίποτα μεγάλα ποσοστά, να βγάλουμε εκατομμύρια ευρώ, δεν ισχύουν αυτά τα πράγματα πια. Να ευχηθώ καλή επιτυχία στην εταιρία μου και στον εαυτό μου καλές πωλήσεις γιατί θέλω ο κόσμος να αγοράσει το album μου για να μάθει τα τραγούδια μου, να ακουμπήσει πάνω τους και να γίνει ένα με εμένα, να γνωριστούμε καλύτερα και να συναντηθούμε.

Έχει ήδη πάντως προκαλέσει αίσθηση το αποτέλεσμα απ όσο έχω δει και στα social media

Έχω δει πολύ καλά σχόλια κατά γενική ομολογία, ε, ευχαριστώ! (γέλια) Ξέρω ‘γω, τι να πω, φαντάζεσαι να μην άρεσε σε κανέναν;

Βλέπω ότι ο δίσκος «σκάει» με τον τρόπο του «Κανείς Δεν Ξέρει», δηλαδή γρήγορα και άμεσα, και αυτό είναι καλό!

Το θέμα δεν είναι να είναι πάντα καλό αλλά να μας βγεί και σε καλό.

Θα σας βγει, το πιστεύω! Γιώργο θέλω να σε ευχαριστήσω πάρα πολύ και εύχομαι να «σκίσει» ο νέος δίσκος!

Γιάννη, κι εγώ θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ! Ευχαριστώ πολύ το GetGreekMusic για αυτήν την όμορφη συνέντευξη, και εύχομαι να αγαπάτε και να στηρίζετε την ελληνική μουσική!