Στάσου λίγο | Η επιτυχία του Νίκου Μερτζάνου αποκτά εικόνα 11 χρόνια μετά

Το “Στάσου λίγο” είναι ένα τραγούδι με μια από τις πιο «περίεργες» ιστορίες της Ελληνικής δισκογραφίας.

Τον Σεπτέμβριο του 2007, ηχογραφείται μόνο με ένα πιάνο, απλώς για μια προσωπική αφιέρωση.

Λίγο μετά ανεβαίνει στο διαδίκτυο και ξεκινά μια μεγάλη πορεία από το «My space» ενώ πολύ σύντομα διαρρέει στο «YouTube» και γίνεται ένα από τα πρώτα viral τραγούδια στην ιστορία του ελληνικού YouTube, πλησιάζοντας μέχρι σήμερα τα 10 εκ. views, παραμένοντας όμως ανέκδοτο μέχρι και το 2018, όπου κυκλοφόρησε, στην πρώτη live εκτέλεσή του, στον ομώνυμο δίσκο του Νίκου Μερτζάνου μαζί με εννέα νέα τραγούδια, από τη Feelgood Records.

Σήμερα, ο Νίκος Μερτζάνος, δημιουργός και ερμηνευτής του «Στάσου Λίγο», φτιάχνει το τραγούδι όπως το είχε ονειρευτεί, σε μια «studio version 2018» με ενορχηστρωτή τον Νίκο Αγγλούπα.

Η νέα αυτή διασκευή σηματοδοτεί και την ενηλικίωση του τραγουδιού από την πρώτη εφηβική του εκδοχή ενώ ταυτόχρονα αποκτά εικόνα υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Φώτη Φωτόπουλου, αποκτώντας έτσι το πρώτο official video clip του, μετά από 11 χρόνια.

Δείτε παρακάτω το βίντεο κλιπ:

Στάσου λίγο – Νίκος Μερτζάνος (Στίχοι)

“Για στάσου λίγο μείνε εδώ
να κοιταχτούν τα βλέμματα μας
Καινούργια γη κι έναν θεό να βρω
για να στηρίξω τα όνειρά μας

Για στάσου λίγο μη μουτρώνεις
δεν σου γκρινιάζω να χαρείς,
Μάθε λίγο να υποχωρείς,
νιώθει η καρδιά μου τόσο μονή

Έλα να γίνουμε ένα
φωτιά στα φρένα,
μην το κάνεις θέμα
που στο ζητάω

Γιατί χωρίς εσένα,
ζωή σαν ψέμα
δεν θέλω άλλο
με μέτρο να σ’ αγαπάω

Για στάσου λίγο τι φοβάσαι
παλιές αγάπες μην κοιτάς
Το παρελθόν σου σε τρομάζει
μα εγώ είμαι εδώ για να γελάς

Μπορείς να κλάψεις και αν θες
γι’ αυτά που χάσαμε οι δυο μας
Όταν μαλώνουμε λεπίδες οι στιγμές
μετρούν στιγμές στον θάνατο μας

Κι αν σου φάνηκαν αυτοί οι μήνες πιο της πλάκας
και αν φέρθηκα λιγάκι σαν μάλλον εσύ,
τώρα είσαι αλλού, είσαι αλλού καρδιά μου

Ας τους κανόνες σου, σου τρώνε τα χρόνια σου
και χάνεις τη στιγμή και τώρα εσύ σ
άλλον μιλάς και άλλον φιλάς
όπως στο ‘μαθα εγώ μπροστά να κοιτάς
μια φορά μου ‘χες πει,

πολλές υποσχέσεις λόγια μείναν μισά,
μην πεις ποτέ πες μόνο ένα ξανά,
πως ίσως μια μέρα, μια μέρα θα ‘ρθεις,
θ’ αφήσεις τα πάντα, κοντά θα σταθείς,

θα μ’ αγγίξεις και σαν φλασάκι εμείς οι δύο, εραστές,
αμήχανοι τρόποι κλεφτές ματιές,
στο ίδιο το μέρος την πρώτη φορά
θα πίνω μια κόκα και συ σκέτη Βότκα ξανά

Πως άλλαξες τόσο πως άλλαξα εγώ,
πως άλλαξαν λόγια σε ένα λεπτό,
μου είπες λυπάμαι έτσι ζω κι αγαπώ,
σ’ αγκάλιασα τόσο, τα δάκρυα βουνό

Τα βράδια κοιμάσαι μ’ αποφεύγεις φοβάσαι
κι όλο στο ίδιο βαρετό σκηνικό,
στο κρεβάτι δυο ξένοι ερωτευμένοι χαμένοι
σε στυλ δεν βαριέσαι ερωτικό φιλικό

Σε ξέρω ακόμα μου ντύνεσαι επώνυμα,
κουσούρια όλα μόνιμα,
μην πίνεις άλλο κάτσε φρόνιμα
και τώρα φοβάμαι μη με ξεχάσεις
αν με δεις κάπου άραγε θα προσπεράσεις,

Και φτάνει το τέλος, το χέρι σου βέλος,
μου δείχνει το δρόμο, μιαν έξοδο απ’ τον πόνο,
φεύγοντας κλείσε την πόρτα,
μα κι αν ήτανε λάθος,
ξέρεις κατά βάθος

Σ’ αγαπάω μόνο εγώ, μόνο εγώ,
στάσου λίγο μη φεύγεις, μη φεύγεις, μη..”