Θανάσης Βασιλόπουλος: "Όταν ακούς αυτό που παίζω, ακούς την ψυχή μου"

Ο βιρτουόζος του κλαρίνου με το μοναδικό ηχόχρωμα, τις μεγάλες συνεργασίες εντός και εκτός Ελλάδος, τις χιλιάδες συμμετοχές στην ελληνική, κυρίως αλλά και την ξένη δισκογραφία, είναι “υπεύθυνος” για ένα είδος μουσικής που ακούμε σήμερα στα περισσότερα clubs και νυχτερινά μαγαζιά.

Στον Θεολόγο Ηλιού και στο Seleo.gr

Μαγαζιά στήνονται εξ’ ολοκλήρου από την αρχή για να ταιριάζουν στο ύφος της έθνικ μουσικής σε συνδυασμό με ηλεκτρονικούς ήχους. Σε όλη την Ελλάδα πια, σε εστιατόρια, καφετέριες, μπαρ μπορείς να ακούσεις αυτές τις μίξεις. Όλα άρχισαν όμως στον Σκορπιό στη Μύκονο, το περσινό καλοκαίρι, με τον Θανάση Βασιλόπουλο κάθε Σάββατο, να παρουσιάζει ένα μουσικό project στο οποίο πρωταγωνιστούσαν τα παραδοσιακά όργανα σε συνδυασμό με deep house. Οι βραδιές αυτές αποτελούσαν το «talk of the island» της Μυκόνου, με το event να παίρνει φήμη και εκτός συνόρων.

Με αυτό τον τρόπο, θέλοντας ή μη, ο Θανάσης Βασιλόπουλος επανέφερε «ξεχασμένα» ή «παρεξηγημένα» ακούσματα, από την ελληνική μουσική ή από μουσικές γειτονικών μας χωρών, συνδυάζοντας τα με την deep house. Αυτό ήταν η αρχή… πλέον μπορείς να τα ακούσεις παντού. Στο «Dunes of Mykonos», στον καινούριο του δίσκο, έχουν καταγραφεί αυτές οι μοναδικές μουσικές στιγμές σε 16 instrumental κομμάτια. Πέντε από αυτά είναι συνθέσεις του ίδιου, τρία των μουσικών που συμμετέχουν στην μπάντα του, δύο από αυτά είναι οι διασκευές στο «Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου» του Μίκη Θεοδωράκη και το «Gipsy’s song» του Διονύση Τσακνή, ενώ τα υπόλοιπα είναι διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών από τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο.

«Βλέποντας την ανταπόκριση του κόσμου και την αγάπη με την οποία αγκάλιασε αυτό που παρουσιάζαμε στον Σκορπιό, αισθάνθηκα την ανάγκη να το «καταγράψω» σε ένα δίσκο, για να το ακούσουν και όσοι δεν κατάφεραν να μας ακούσουν εκει. Αυτή τη φορά έκανα την υπέρβαση, γιατί έκανα αυτό που πραγματικά ήθελα. Επέλεξα τα κομμάτια που ήθελα εγώ και τα έπαιξα όπως τα φανταζόμουν. Ακόμη και αν κάποιος δεν ακούει έθνικ μουσική, θεωρώ πως ο δίσκος θα τον «ερεθίσει» και κάποια στιγμή, ακόμα και μέσα στο αυτοκίνητο θα το ακούσει και θέλω να πιστεύω πως θα του αρέσει. Σε έναν νέο που θα διασκεδάζει σε κάποιο κλαμπ, θα «χτυπήσει η φλέβα της ρίζας του». Απευθύνομαι σε αυτούς που αφήνουν την καρδιά τους να μιλάει» δηλώνει ο Θανάσης και σημειώνει για τους μεγάλους δημιουργούς που τον εμπιστεύτηκαν και έδωσαν την άδεια τους για τα κομμάτια τους που υπάρχουν σε αυτό το δίσκο: «Είναι πολύ σημαντικό για έναν μουσικό, να έχει την «ευλογία» αυτών των μεγάλων δημιουργών, που έχουν γράψει τόσο σημαντικά πράγματα, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Διονύσης Τσακνής, η Sezen Aksu… ».

Εκτός από την κυκλοφορία του δίσκου, ο Θανάσης Βασιλόπουλος «ταξιδεύει» το «Dunes of Mykonos» με ιδιαίτερα live acting σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Τα ρούχα που φοράει ο ίδιος και οι συνεργάτες του, ο φωτισμός και οι ήχοι προσφέρουν μια ολοκληρωμένη παρουσίαση μιας ανατρεπτικής πρότασης. «Παίζοντας αυτή την μουσική πρέπει να είσαι ανάλαφρος και να βγαίνει αβίαστα η ψυχή μέσα από την μουσική. Επιλέξαμε να φοράμε φαρδιά ρούχα για να νιώθουμε ελεύθεροι, εγώ πραγματικά έτσι νιώθω… παρόλα αυτά, όσο και αν κάτι μπορεί να φαίνεται μικρό ή ασήμαντο σε μία παράσταση όλα παίζουν ρόλο…ακόμα και τα ρούχα…».

«Όταν ακούς αυτό που παίζω, ακούς την ψυχή μου»

Ο Θανάσης Βασιλόπουλος γεννήθηκε το 1972 στο Αγρίνιο. Στην ηλικία των 9 ετών, περίπου, μετακόμισε με την οικογένεια του στην Αθήνα. Όπως λέει, ήταν μονόδρομος για αυτόν να ασχοληθεί με την μουσική. Προέρχεται από την γνωστή οικογένεια των Βασιλόπουλων, που χάραξαν την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Φυσικά, «εκπαιδεύτηκε» δίπλα στον πατέρα του Γιώργο Βασιλόπουλο και τον θείο του, Γιάννη Βασιλόπουλο.

Ξεχώρισε αμέσως και από μικρή ηλικία άρχισε να συνεργάζεται με τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής. Ενδεικτικά, μερικά από αυτά: Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Πάριος, Δημήτρης Μητροπάνος, Μαρινέλλα, Ελένη Βιτάλη, Τόλης Βοσκόπουλος, Πασχάλης Τερζής, Άννα Βίσση, Σταμάτης Σπανουδάκης, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Αντώνης Ρέμος, Γιώργος Μαζωνάκης κ.α. «Θεωρώ ότι είμαι ευλογημένος και τυχερός γιατί οι συνεργασίες που έχω κάνει είναι με καθαρούς ανθρώπους. Δεν το φανταζόμουν ποτέ βέβαια όλο αυτό. Νιώθω χαρά όταν με επιλέγουν. Όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες γνωρίζουν ακριβώς τι θέλουν, δεν παραμυθιάζονται, γιατί ακούν με την ψυχή τους. Όπως τους αγαπούσα στην αρχή που τους άκουγα, έτσι τους αγαπάω και τώρα που συνεργάζομαι μαζί τους» αναφέρει για όλες τις μεγάλες συνεργασίες που έχει κάνει.

Είναι σπάνιο αυτό που συμβαίνει με τον Θανάση Βασιλόπουλο, καθώς μέσα από δυο νότες, μπορείς να καταλάβεις ότι παίζει αυτός. Το «φύσημα» του έχει ταυτότητα και μπορείς να το αναγνωρίσεις όταν ακούς ένα τραγούδι.

«Όταν ακούς αυτό που παζίω με το κλαρίνο μου, ακούς την ψυχή μου. Έτσι είναι αυτονόητο να υπάρχει η δική μου ταυτότητα. Ακόμα και στις δυο νότες που θα παίξω, θέλω πρώτα να μου μιλήσουν μέσα μου και μετά να βγουν προς τα έξω. Τα χέρια απλά είναι τεχνική που μπορεί οποιοσδήποτε να την μάθει. Το να μπορείς όμως να εκφράζεσαι μέσα από το όργανο, είναι κάτι πέρα από την τεχνική. Εγώ, έμαθα την τεχνική, αλλά πλέον την έχω αφήσει σε ένα συρτάρι και όταν την χρειαστώ για να ξεπεράσω ένα ίσως δύσκολο «πεδίο», θα την βγάλω ξανά. Τώρα όμως, παίζω έτσι όπως νιώθω, με την ψυχή μου» σημειώνει.

Το «άνοιγμα» του στην δυτική μουσική

Έχουμε συνηθίσει οι Έλληνες βιρτουόζοι του κλαρίνου να ταυτίζονται περισσότερο με ήχους της ανατολής και να κάνουν σημαντικά βήματα στην Τουρκία. Ωστόσο, ο Θανάσης Βασιλόπουλος αποτελεί μια εξαίρεση, γι’ αυτό και όλα αυτά τα χρόνια παρουσιάζει κάτι διαφορετικό. Περιπλανείται σε μουσικούς δρόμους, που κανείς άλλος δεν έχει ταξιδέψει και κάνει μεγάλες συνεργασίες όπως αυτή με τον Joe Bonamassa, που εμφανίστηκαν μαζί live στο Jazz festival του Montreux, στην ιστορική αίθουσα «Miles Davis»! Συμμετείχε επίσης στον δίσκο του με τίτλο «Black Rock», στο οποίο έπαιξε και ο θρύλος της μπλουζ B.B King!

«Είμαι άνθρωπος της μουσικής… η μουσική δεν έχει σύνορα. Θα ακούσω και ένα αραβικό ή ένα τούρκικο κομμάτι, αλλά θα ακούσω και ένα γαλλικό ή αγγλικό. Ακόμα και ροκ μουσική. Το όργανο που παίζω, μπορεί να παίξει τα πάντα. Κάποιοι πιστεύουν ότι είναι μόνο για την «ιτιά» και τα τσιφτετέλια. Κάνουν λάθος, το κλαρίνο είναι ένα ευρωπαϊκό όργανο. Εμείς απλά βάζουμε το ελληνικό χρώμα, όπως και οι Τούρκοι το δικό τους. Δεν πρόκειται για πειραματισμό, απλά κάνω αυτό μου αρέσει. Αν σου παίξω το «My way», είμαι σίγουρος πως θα σου αρέσει… δεν λέω θα σου αρέσει περισσότερο από την original εκτέλεση, δεν νομίζω όμως που θα σε απογοητεύσω… » λέει με χαμόγελο.

Η πιο έντονη στιγμή που θυμάται από στούντιο ηχογράφησης

Ο Θανάσης Βασιλόπουλος έχει παίξει σε πρώτες εκτελέσεις αμέτρητων μεγάλων επιτυχιών. Με τον «φύσημα» του, έχουν «σημαδευτεί» πολλά τραγούδια, καθώς πάντα δίνει το στίγμα του σε κάθε τραγούδι.

Αν τον ρωτήσεις γρήγορα κάποιες στιγμές που θυμάται πιο έντονα από στούντιο ηχογραφήσεων, σίγουρα θα σου πει πολλές με τον Αντώνη Βαρδή, καθώς «ήταν όλες σαν σεμινάριο» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. «Τον θεωρώ μουσικό μου «πατέρα». Ο Αντώνης μου έδειξε τον τρόπο για να καταλαβαίνω τον «πυρήνα» του κάθε τραγουδιού, έτσι ώστε να βγάζω αυτό που πρέπει στο κάθε ένα από αυτά. Πρέπει να εμβαθύνουμε στην μουσική, δεν πρέπει να τα παίζουμε όλα επιφανειακά. Το κάθε τραγούδι έχει την δική του φιλοσοφία. Σήμερα βέβαια όλα τα τραγούδια μοιάζουν και είναι δύσκολο μέσα σε λίγη ώρα να καταλάβεις τι κρύβει το καθένα…» τονίζει.

Μια από τις στιγμές που δεν θα ξεχάσει ποτέ, είναι αυτή που ηχογραφούσαν το «Για Θεσσαλονίκη – Αθήνα». Ο Θανάσης είχε μια ξεχωριστή ιδέα και ο Αντώνης Βαρδής με το γνωστό χιούμορ που τον διακατείχε, είπε να του κάνει μια πλάκα…

«Σε αυτό το τραγούδι παίζω νέι εγώ στην αρχή και ο Χακάν με το σάζι, παίζει την μελωδία. Την προηγούμενη ημέρα της ηχογράφησης, είχα ακούσει ένα κινέζικο τραγούδι που έπαιζαν με φλάουτο από μπαμπού μια ξεχωριστή κινέζικη μελωδία. Είχα ξετρελαθεί. Μου έμεινε αυτό το πράγμα. Το επόμενο πρωί πήγα στο στούντιο και ο Αντώνης μου παρουσίασε το κομμάτι. Το ακούω και του λέω: «Αντώνη, άσε με σε παρακαλώ πολύ να παίξω κάτι που πιστεύω πως θα σου αρέσει». Μου απαντάει : «Δεν έχουμε πολύ χρόνο». Εγώ επέμενα, τον είδα όμως ότι άρχισε να γελάει… «Θανάση δεν γίνεται» συνέχιζε… Κάποια στιγμή του λέω: «Aν δεν το κάνω, θα φύγω». Τότε κατάλαβε και αυτός πόσο πολύ ήθελα να το ακούσει. Εφόσον το έπαιξα μου είπε ότι μου έκανε πλάκα. Όντως του άρεσε και έμεινε αυτό που έπαιξα, μπορείτε να το ακούσετε στην αρχή του τραγουδιού…» εξιστορεί.

Μας έχει κάνει να ανατριχιάσουμε, ακόμα και να συγκινηθούμε με τις μελωδίες που έχει παίξει. Όμως και ο ίδιος, πολλές φορές έχει συγκινηθεί. «Όταν παίζεις με τον Γιάννη Πάριο, ο,τι και αν τραγουδάει, δεν γίνεται να μην σε συγκινεί. Αλλά δεν σου κρύβω πως και άλλοι τραγουδιστές με έχουν συγκινήσει , αγγίζοντας την ψυχή μου. Ο Γιώργος Μαζωνάκης, με τον οποίο συνεργάζομαι τώρα και ήταν πάντοτε από τους αγαπημένους μου συνεργάτες (γιατί έχουμε συνεργαστεί και παλαιότερα) μπορεί να ερμηνεύει ένα τραγούδι, που να μην είναι από τα αγαπημένα μου, ο τρόπος που θα το πει, ναι, μπορεί να με συγκινήσει. Βασικό προτέρημα για έναν τραγουδιστή, η ψυχή. Χωρίς αυτή δεν θα αγγίξει κανέναν», δηλώνει ο σολίστ.

«Χωράει» η Ελλάδα σολίστς;

Το ελληνικό κοινό δεν φαίνεται ιδιαίτερα εκπαιδευμένο, μέχρι στιγμής, ώστε να γεμίζει στάδια και θέατρα μόνο για να ακούσει σολιστς. «Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να κάνει ένας μουσικός «σόλο» καριέρα» ομολογεί και ο Θανάσης Βασιλόπουλος «ο,τι και να κάνει θα πρέπει πάντα να παλεύει για τα αυτονόητα».

Σαφώς υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως και ο Θανάσης Βασιλόπουλος που μαζί με την MINOS EMI, παρουσιάζουν μια ξεχωριστή δισκογραφική δουλειά.

«Νιώθω τυχερός», αναφέρει, καθώς η «κουβέντα» μας φτάνει στο τέλος της… «Οι άνθρωποι που συνεργάστηκα με αγάπησαν και πάντα μου έδιναν χώρο. Πιστεύω πως ο κάθε μουσικός πρέπει να ρισκάρει όμως, προσπαθώντας να κάνει αυτά που αγαπάει. Δεν πρέπει απλά να περιμένει. Εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ρισκάρω πάντα. Η ΜΙΝΟS, είναι μια εταιρεία που με στηρίζει πάρα πολύ. Η Μαργαρίτα Μάτσα αγκάλιασε από την αρχή αυτό το καινούριο project, έχει ωραίες σκέψεις και είναι ανοιχτή σε ιδέες. Με έχει βοηθήσει πολύ η Χαρά Σαφαρίκα, από την αρχή αγάπησε αυτό που κάνουμε και το στήριξε με ψυχή. Ο Κωνσταντίνος Μπλέτσας, συνεργάτης μου για τα live, πάντα δίπλα μας, αεικίνητος! Φυσικά οι συνάδελφοι και συνοδοιπόροι … Γιάννης Λιονάκης, Γιάννης Θεριανός, Γιάννης Δριμάλας, δίπλα μου και αυτοί, με αυταπάρνηση κάποιες φορές. Ο Σπύρος Μεταξάς, μαζί κάναμε την παραγωγή αυτού του δίσκου και στις «εμφανίσεις» μας κάνει το live act… Όλα είναι αποτέλεσμα «συλλογικής» δουλειάς, Τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου, όπως και εσένα Θεολόγε για την όμορφη κουβέντα μας….