Η Χάρις Αλεξίου (πραγματικό όνομα Χαρίκλεια Ρουπάκα) είναι μία από τις σημαντικότερες Ελληνίδες ερμηνεύτριες. Γεννήθηκε στη Θήβα και στην ηλικία των 8 ετών μετακόμισε στην Αθήνα.
Είναι μία από τις δημοφιλέστερες Ελληνίδες τραγουδίστριες και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του ελληνικού τραγουδιού από τη δεκαετία του ’70.
Έχει συνεργαστεί με όλους σχεδόν τους μεγάλους τραγουδιστές, μουσικοσυνθέτες και στιχουργούς, παλαιότερους και νεότερους, είτε δισκογραφικά είτε σε μουσικές σκηνές, πίστες και συναυλίες όπως Μάνο Λοΐζο, Αθηναϊκή Κομπανία, Μανώλη Ρασούλη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Αντώνη Βαρδή, Γιάννη Πάριο, Δήμητρα Γαλάνη, Γιώργο Νταλάρα, Άννα Βίσση, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Νικόλα Άσιμο, Γιώργο Ζαμπέτα, Βίκυ Μοσχολιού, Γιάννη Σπανό, Θάνο Μικρούτσικο,Λευτέρη Παπαδόπουλο, Μάνο Ελευθερίου, Λίνα Νικολακοπούλου, Σωκράτη Μάλαμα, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Γιάννη Σπάθα, Νίκο Πορτοκάλογλου, Αφροδίτη Μάνου, Λαρεύντη Μαχαιρίτσα, Γιάννη Κότσιρα και πολλούς άλλους.
Έχει εμφανιστεί στις κορυφαίες αίθουσες του κόσμου και έχει τιμηθεί με σημαντικές διακρίσεις.
Έχει ηχογραφήσει πάνω από 30 προσωπικούς δίσκους. Παρότι η ίδια δε συνηθίζει να αναφέρεται στις πωλήσεις των δίσκων της, σύμφωνα με την έρευνα του Πέτρου Δραγουμάνου (2009), η Χάρις Αλεξίου είναι στην πρώτη θέση μεταξύ των τραγουδιστριών και συνολικά στην τρίτη πίσω από τους Γιώργο Νταλάρα και Γιάννη Πάριο στην κατάταξη με τις περισσότερες πωλήσεις προσωπικών δίσκων που έχουν γίνει χρυσοί ή πλατινένιοι από το 1970 έως το 2009. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οκτώ από τους προσωπικούς της δίσκους έχουν ξεπεράσει τις 11.000.000 πωλήσεις, ούσα η μόνη γυναίκα τραγουδίστρια που το έχει καταφέρει στην ελληνική δισκογραφία. Το γεγονός ότι οι προαναφερόμενοι προσωπικοί δίσκοι χαρακτηρίζονται από διαφορετικά μουσικά στυλ (δημοτικά, ρεμπέτικα, παλιά, σύγχρονα και έντεχνα λαϊκά, μπαλάντες), εμπεριέχουν τραγούδια διαφόρων συνθετών και έχουν εκδοθεί μεταξύ σχεδόν σταθερών χρονικών διαστημάτων από το 1977 έως το 2003 αποδεικνύει αφενός την αδιαμφισβήτητη προσφορά της Χάρις Αλεξίου στα μουσικά πράγματα του τόπου και αφετέρου τη συνεπή και αδιάλειπτη επαφή της με τον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια. Καθολική είναι και η αποδοχή της από τους συναδέλφους της στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Ο Στέλιος Καζαντζίδης στη συνέντευξή του στον Θανάση Λάλα στην εκπομπή “Φάρμα των Ανθρώπων” στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ το 1993 είχε χαρακτηρίσει τη φωνή της Αλεξίου ως “Μεγάλη φωνή, ό,τι καλύτερο έχει βγάλει αυτός ο τόπος.”
Χάρις Αλεξίου | Σημαντικά κεφάλαια του προσωπικού της “Ανθολογίου”
1970
Η Χάρις Αλεξίου παρουσιάζεται στη δισκογραφία με δίσκο 45 στροφών και το τραγούδι “Οταν πίνει μια γυναίκα” των Βασίλη Βασιλειάδη και Πυθαγόρα.
1972
Ο πρώτος σημαντικός σταθμός στη δισκογραφία της με τη συμμετοχή της στον δίσκο Μικρά Ασία των Α. Καλδάρα και Πυθαγόρα, με τον Γιώργο Νταλάρα. Μουσικό έργο ιστορικής αξίας που τη δεκαετία του ’70 θα μπει σε κάθε ελληνική δισκοθήκη, θα σημειώσει ρεκόρ πωλήσεων και αυτοδίκαια θα ενταχθεί στις “100 Μεγαλύτερες Ηχογραφήσεις του Αιώνα” της MINOS – EMI.
1974
Η πρώτη δισκογραφική συνεργασία με τον Μάνο Λοΐζο με τη συμμετοχή της Χάριτος Αλεξίου στο δίσκο Καλημέρα Ήλιε των Μ. Λοΐζου, Δ. Χριστοδούλου, με τέσσερα τραγούδια, μεταξύ των οποίων τα «Μια καλημέρα» και «Ποιος το ξέρει». Η συνάντηση με τον Μάνο Λοΐζο αποτελεί την αρχή μιας ουσιαστικής φιλίας και μιας σπουδαίας συνεργασίας.
1975
Ηχογραφεί τον πρώτο προσωπικό της δίσκο με τίτλο “12 λαϊκά τραγούδια“.
1979
Η στιγμή που ηχογραφεί προσωπικό δίσκο με τον Μάνο Λοΐζο σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα. Είναι “Τα τραγούδια της Χαρούλας”. Το τραγούδι «Ο φαντάρος» ξεχωρίζει αμέσως, ενώ το «Όλα σε θυμίζουν» θα καταγραφεί με το πέρασμα του χρόνου ως μία από τις κλασικές ελληνικές μπαλάντες. Άλλα τραγούδια του δίσκου είναι τα «Τίποτα δεν πάει χαμένο», «Πες μου πώς γίνεται», «Τέλι τέλι τέλι», «Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή», «Την όγδοη μέρα», «Γύφτισσα τον εβύζαξε». Ο δίσκος αυτός θα αποτελέσει ορόσημο για την πορεία της Αλεξίου.
1980-1989
Κατά τη δεκαετία του ’80 ανέδειξε ίσως περισσότερο από πριν το “λαϊκό της προφίλ” μέσα από συνεργασίες με συνθέτες όπως ο Αντώνης Βαρδής, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Θάνος Μικρούτσικος κ.ά.. Δεν παρέλειψε όμως να χαρίσει ιδιαίτερα ευαίσθητες ερμηνείες στον δίσκο “Τα τραγούδια της χτεσινής μέρας” με τη Δήμητρα Γαλάνη. Με το δίσκο “Τα τραγούδια της γης μου” επέστρεψε στις “ρίζες” της (δημοτικό τραγούδι), αλλά και με τα «Τσίλικα», έκανε μια ζωντανή συνεργασία-έκπληξη με τον Ιταλό τροβαδούρο Πάολο Κόντε και συνεργάστηκε με τον Μάνο Χατζιδάκι στην παραγωγή ενός από τους πιο αξιόλογους δίσκους στην καριέρα της, στο “Η Χάρις Αλεξίου σε απρόβλεπτα τραγούδια”. Τα τραγούδια: «Φεύγω», «Πόλη τουρκεμένη», «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια», «Αν πεθάνει μια αγάπη», «Ζήλεια μου», «Μία είναι η ουσία», «Η διαθήκη», «Η μπαλάντα της Ιφιγένειας» (αυτοβιογραφικό τραγούδι σε μουσική και στίχους της ίδιας), «Ελένη», «Ερωτικό», «Η αγάπη είναι ζάλη», «Όποια και να ‘σαι», «Μ’ έμπλεξε ένας μόρτης», «Η νύχτα θέλει έρωτα», «Τηλεφωνητής», «Μια πίστα από φώσφορο» είναι μερικά μόνο από εκείνα που θεωρούνται πλέον κλασσικά.
1990-1999
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 βγάζει το δίσκο “Δι’ ευχών” σε μουσική του Νίκου Αντύπα, πρώην μέλους του συγκροτήματος Socrates, και στίχους -κυρίως- της Λίνας Νικολακοπούλου, εγκαινιάζοντας την ενασχόλησή της με ένα διαφορετικό ύφος μουσικής, με σαφείς τις ροκ, έντεχνες, αλλά και έθνικ επιρροές. Ο δίσκος αυτός συζητήθηκε, επικρίθηκε και εν τέλει αγαπήθηκε όσο λίγοι στην καριέρα της. Επόμενος μεγάλος σταθμός αυτής της δεκαετίας είναι ο δίσκος Οδός Νεφέλης ’88, όπου η Αλεξίου μας συστήνεται πλέον ως ολοκληρωμένη δημιουργός, αφού έχει γράψει η ίδια τη μουσική και τους στίχους σε δέκα από τα δώδεκα κομμάτια του άλμπουμ: «Το μινοράκι», «Οι φίλοι», οι «Δεκατρείς φωτιές», το «Ψυχές και σώματα», η «Πανσέληνος», το «Στις δώδεκα» (δισκογραφημένο ήδη από την Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο δίσκο «Δικαίωμα»), ο «Άνθρωπος του κάβου» ξεχωρίζουν και συντροφεύουν την περιοδεία-μαμούθ που κάνει η Αλεξίου τα επόμενα χρόνια. Ακολουθούν τα CD των ζωντανών ηχογραφήσεων και η δεκαετία κλείνει με έναν ακόμη δίσκο με δικά της κομμάτια, “Το παιχνίδι της αγάπης”.
2000-2009
Το 2000 ένας πολυσυλλεκτικός δίσκος, το “Παράξενο φως”, και ένας με επανεκτελέσεις σε απέριττες ενορχηστρώσεις, οι “Ψίθυροι” αποτελούν τις πρώτες παραγωγές της Εστίας, της εταιρείας που συστήνει η ίδια η Αλεξίου, μέσω της οποίας πρόκειται να εκδίδει τους δίσκους της από εδώ και πέρα. Το “Ως την άκρη του ουρανού σου” το 2003 γίνεται διπλά πλατινένιο, ενώ σε καινούργια τραγούδια την ακούμε πάλι το 2006 με το νεο-δημοτικού ύφους άλμπουμ “Βύσσινο και νεράντζι”. Το 2005 αναλαμβάνει την παραγωγή του πρώτου προσωπικού CD της νέας τραγουδίστριας Ζωής Παπαδοπούλου και το 2008 κάνει το ίδιο για τον τραγουδοποιό Μάκη Σεβίλογλου. Το καλοκαίρι του 2008 η Χάρις Αλεξίου δίνει τη μεγαλύτερη συναυλία των τελευταίων χρόνων στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο με περισσότερους από 20000 θεατές.Το καλοκαίρι του 2009 περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Την ίδια χρονιά επιστρέφει στη δισκογραφία με τον νέο δίσκο “Η αγάπη θα σε βρει όπου και να ‘σαι” με πωλήσεις άνω των 70.000 αντιτύπων.
2010 – Σήμερα
Το 2010 εμφανίζεται από τον Ιανουάριο μέχρι τέλη Μαρτίου στο Παλλάς και τον Απρίλιο στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Το καλοκαίρι περιοδεύει μαζί με τη Μάρθα Φριντζήλα σε όλη την Ελλάδα και δυο συναυλίες στη Κύπρο. Τον Μάιο του 2011 βραβεύεται με το βραβείο «Una vita per la musica – Giglio d’Oro» («Μια ζωή για τη μουσική») από το Ίδρυμα «Premio Galileo 2000» και πραγματοποιεί ευρωπαϊκή περιοδεία. Τον Ιανουάριο του 2012, έπειτα από τριάντα χρόνια από τα “Τραγούδια της χθεσινής μέρας”, ξανασυνεργάζεται με τη Δήμητρα Γαλάνη, με επιτυχημένες κοινές τους εμφανίσεις στο θέατρο Παλλάς και στη Θεσσαλονίκη στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης για τέσσερις παραστάσεις. Οι μουσικές αυτές βραδιές ηχογραφούνται και τον Ιούλιο του 2012 βγαίνουν σε διπλό CD, το οποίο περιλαμβάνει 36 τραγούδια. Ταυτόχρονα οι δυο ερμηνεύτριες, το καλοκαίρι, ξεκινούν περιοδεία στην Ελλάδα και την Κύπρο με πρώτο σταθμό την Αθήνα στο θέατρο Βράχων με δύο συναυλίες. Την ίδια στιγμή, εμφανίζεται στο Φεστιβάλ Sete της Γαλλίας, με τίτλο“Kalispera“ Η συνεργασία με την Δήμητρα Γαλάνη τελειώνει με μια συναυλία στο Olympia του Παρισιού.
Το Φθινόπωρο του 2012, επιστρέφει στην δισκογραφία με 14 καινούρια τραγούδια σε ανέκδοτους στίχους του Μανώλη Ρασούλη. Το άλμπουμ ονομάζεται “Η Τρίπλα” και μουσική συνέθεσαν οι Βάσω Αλλαγιάννη, Πέτρος Βαγιόπουλος, Χρήστος Νικολόπουλος, Ορφέας Περίδης , Leon Y.Poliker και η ίδια η Χάρις Αλεξίου (διασκευή σε μουσική του Μάνου Λοΐζου). Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 10 Δεκεμβρίου. Τον Απρίλιο του 2014 το τραγούδι της «Για ένα Τανγκό» θα ντύσει ως μουσικό θέμα την ταινία Before Midnight, η οποία είχε γυριστεί στην Μεσσηνία. Το 2014 ξεκινά κοινές εμφανίσεις με την Τάνια Τσανακλίδου στο Anodos Live Stage μαζί με τους Nouveau Sextet και φίλους, παρουσιάζοντας ένα σχεδόν τετράωρο πρόγραμμα. Το ίδιο πρόγραμμα το παρουσιάζουν το καλοκαίρι με συναυλίες σε μερικές πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου.
Τον Ιούνιο του 2014 αλλάζει δισκογραφική εταιρεία και εντάσσεται στο δυναμικό της Heaven music. Η συνεργασία εγκαινιάζεται με το καινούριο τραγούδι Ένα φιλί, που φέρει την υπογραφή του Rous στη μουσική και του Νίκου Μωραΐτη στους στίχους, ενώ τον Οκτώβρη κυκλοφορεί ο δίσκος με την συνεργασία τους “Τα όνειρα γίνονται πάλι“.
Τον Μάη του 2015 πραγματοποιεί ευρωπαϊκή περιοδεία ξεκινώντας από δυο ελληνικές πόλεις την Βέροια και την Πάτρα. Επίσης συμμετέχει σε αφιερώματα όπως για τον Χρήστο Νικολόπουλο στο Μέγαρο Μουσική , για την Βάσω Αλλαγιάννη στο θέατρο Badminton.
Τον Φεβρουάριο του 2016 η Χάρις Αλεξίου ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι σε δικό της κείμενο , το “Χειρόγραφο“ σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη στο Νέο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου . Η Αλεξίου παρουσιάζει σημαντικές στιγμές της προσωπικής και της επαγγελματικής της ζωής. Το έργο λαμβάνει διθυραμβικά σχόλια από το κοινό και από κριτικούς με sold out παραστάσεις. Το έργο ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά τον Οκτώβρη του 2016.
Την ίδια περίοδο η Χαρούλα Αλεξίου επέστρεψε στο “σπίτι της” στην Minos-EMI. Παράλληλα κυκλοφόρησε το single με τίτλο “Ένα ναι κρύβει ένα όχι“.
πηγή: Βικιπαίδεια
Σχόλια